Τρίτη, Δεκεμβρίου 04, 2007

Χάθηκες


Since you've been gone, image from antiku.stumbleupon.net

Χάθηκες, πάλι χάθηκες κι έφυγες από μπρος μου,
αλλάξαν οι συχνότητες και σήμα δε λαμβάνω,
χάθηκες, πάλι χάθηκες μα εγώ δεν σε ξεχνάω
για να χω κάτι από σε, να λέω πως κρατάω.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες και έσβήσες απ' τον χάρτη
κάθε σου βήμα προς εμέ, κάθε σου επιθυμία
και έμεινα πίσω να κοιτώ παλιές φωτογραφίες,
για να θυμάμαι πως εγώ σ' άνοιξα τη καρδιά μου.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες δίχως να εξηγήσεις,
γιατί στο δρόμο άλλαξες και θέλησες να φύγεις
και μόνο ένα φυλακτό που έχω σε θυμίζει,
μια λιλιπούτεια καρδιά δεμένη με κορδέλες.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες κι ας μου λεγες πως όχι,
η απουσία σου ξανά γεμίζει τα κενά μου
χάθηκες, πάλι χάθηκες και δεν θα ξαναέλθεις,
τώρα που αλλάξαν οι εποχές και ο χρόνος δεν γυρίζει.

Marialena, 09/11/2007

9 σχόλια:

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Στο λίκνισμα των αστεριών
αφουγκραζόμαστε
τον ψίθυρο του ουρανού
και στην πνοή των δέντρων
τ΄ απόκρυφα σκιρτήματα
του ανέμου.."

Υπέροχο Μαριαλένα μου.. Σε φιλώ..

Marialena είπε...

Τάκη μου, επέτρεψέ μου να σου πω, ότι ο τρόπος που έπλεξες τις λέξεις μεταξύ τους ήταν τόσο ερωτικός, που με συνεπήρε...

Σ' ευχαριστώ πολύ!

panagiota είπε...

...τ'απόκρυφα σκιρτήματα τ'ανέμου και την ηχώ των κεραυνών.
Αντήχηση αναστεναγμών,
μύριες κραυγές,
αλαλαγμών της προσδοκίας που αυτομόλησε στην χώρα των πανηγυριών,
και της αυγής που γέννησε το σκίρτημα των αστεριών....

Καρδιά μου αφουγκράσου....

Τίποτα δεν χάνεται Μαριαλένα μου γιατί ποτέ δεν μπορούμε να χάσουμε κάτι που δεν έχουμε....

Marialena είπε...

Ξημερώματα Σαββάτου, ποιά Μούσα σε ενέπνευσε Παναγίωτα μου για να με μαγέψεις και εσύ με τις λέξεις και τα νοήματα?

Ναι κανείς δεν είναι κανενός σε αυτήν την ζωή! Εμφανιζόμαστε και χανόμαστε από τη ζωή των άλλων κατά το δοκούν. Έτσι είναι η ζωή...

Ο τρόπος σου, η σκέψη σου, το νοιάξιμό σου, απλά υπέροχα. Να σαι καλά καρδούλα μου και εσύ!

panagiota είπε...

Αυτό το"χάθηκες πάλι χάθηκες"ηταν η πηγή της έμπνευσης.Εικόνες απο διάφορες "φυγές"πέρασαν καρέ-καρέ απο το μυαλό μου.Κι έχω δει αρκετές όλα αυτά τα χρόνια.
Αρπάχτηκα απο τις λέξεις τις δικές σου και του Τάκη και κάπως έτσι μου φάνηκε το όταν δυο άνθρωποι χάνονται μεταξύ τους.
Τι μένει στο τέλος αλήθεια?
Μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε!
Πολλά Σαββατιάτικα φιλιά..........

Marialena είπε...

Κι εγώ από το "χάθηκες, πάλι χάθηκες..." ξεκίνησα να ξετυλίγω αυτές εδώ τις λέξεις και τα νοήματα ένα βράδυ Παναγιώτα μου.

Δεν ξέρω τι μένει εκτός από ξανά ένα κενό και την αίσθηση πως τίποτα δεν είναι ίδιο όπως πριν.

Αυτό που λέγεται "ελεύθερη βούληση" δεν εφαρμόζεται χωρίς τον αντίκτυπο των αποφάσεών μας!

φιλιά και από μένα, καλό σ/κ, Μ.

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν το χάρισμα να γράφουν σε ποίηση τα εσώψυχάτους. Ποτέ δεν ήμουνα καλός σε αυτό, αν και όλοι κρύβουμε έναν ποιητή μέσα μας.
Ισως ο δικός μου να μην έχει μπορέσει να βγεί ακόμα.
Με συνεπήραν όλα αυτά που διάβασα εδώ
Συγχαρητήρια

Marialena είπε...

@ Σάκης: Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν αυτά που νιώθουν σε λέξεις και το αποτέλεσμα να σε συνεπαίρνει. Η ποίηση πέρα από την πλαστικότητα των εννοιών έχει την ικανότητα μέσα από τους στίχους να περιγράφει με μεγαλύτερη ένταση αυτά που θέλεις να πεις.

Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε έναν ποιητή κρυμμένο μέσα μας, σκέψου όταν μιλάς τρυφερά στη σύντροφό σου ή στα παιδιά σου για παράδειγμα και εκεί ποιητής γίνεσαι! Όταν περιγράφεις κάτι που σε έχει συναρπάσει και το ντύνεις με εικόνες, όταν ανατρέχεις στους στίχους ενός τραγουδιού που σημαίνει κάτι για σένα...

Αξίζει να προσπαθήσεις να βρεις τι μπορείς να εκφράσεις μέσα από την ποίηση.

Για μένα είναι ο μανδύας που πέφτει και χωρίς φόβο αποκαλύπτονται τα ενδόμυχά μου...

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Τότε ναι
έχω υπάρξει και εγώ στιγμές στιγμές ποιητής και μαζί με μένα όλοι σχεδόν.
Τα είπες όλα ποιήτριά μου και συμφωνώ υποκλινόμενος
Την καλησπέρα μου