Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007

Για να βρεις την καρδιά σου





Αναρωτήθηκες ποτέ σου τι σου έφταιξε



και έχεις χάσει της ζωής σου το παιχνίδι,



μόνος - κρυμμένος στη σκιά σου φαίνεσαι



με συντροφιά σου του μυαλού το ροκανίδι.






Αναρωτήθηκες γιατί να είσαι μίζερος,



όταν μπορείς να ανασαίνεις κάθε μέρα,



κάθε λεπτό που προσπερνάς αδιάφορος,



κυλάει και χάνεται στου χρόνου την αιώρα.






Αναρωτήθηκες τι πάει να πει να δίνεσαι,



αυτό το κάτι που κρατάς στα σωθικά σου,



μικρέ ανόητε εγωϊστή κι απάνθρωπε,



κοίταξε μέσα σου για να βρεις την καρδιά σου.






Marialena, 11/07/2007

9 σχόλια:

panagiota είπε...

Τα ρώτησες ουσιαστικά ολα!
Αναρωτήθηκα,καλή μου αναρωτήθηκα και μόνο λάθος εκτιμήσεις και μαύρες σκέψεις ανακάλυψα.Κι αυτά προσπαθω με πολύ κόπο να βάλω σε τάξη.
Νομίζεις οτι θα τα καταφέρω?

Σε καληνυχτίζω κι αναρωτιέμαι ακόμα....

Marialena είπε...

Και εγώ το ίδιο Παναγιώτα μου αναρωτιέμαι... στην αρχή νόμιζα πως το έγραφα για κάποιον άλλον, αλλά όταν το διαβάζω βλέπω ότι πρώτα απ' όλα αφορά εμένα και μετά τους όποιους άλλους. Νομίζουμε πως εμείς θα την βγάλουμε καθαρή σε τέτοιους απολογισμούς, έτσι δεν είναι? Ας καγχάσω μετά βδελυγμίας!

Ανώνυμος είπε...

Θαυμάσιο το ποιημά σου,Μαριαλένα μου! Καταφερες να συνδυάσεις τη φιλοσοφία με την ασιθητική απόλαυση.

Μου άρεσε πολύ και το παρακάτω δίστυχο:
"Kάθε λεπτό που προσπερνάς αδιάφορος, κυλάει και χάνεται στου χρόνου την αιώρα."

Καλό Καλοκαίρι!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλή έμπνευση.. Γιατί άραγε μόνο όταν έχουμε μια ψιλοπεσσιμιστική διάθεση να έρχεται η έμπνευση; Δεν είναι ειρωνικό, ενώ θα μπορούσαμε να γράψουμε τόόόσο όμορφα και αισιόδοξα πράγματα;; ;)

Ηλιας....Just me! είπε...

Ναι ρε Kogi όπως τα λες είναι... Μαριαλένα πολύ όμορφο το ποιηματάκι σου, αλλά η θεωρία δυστυχώς για εμάς απέχει πάρα πολύ από την πράξη.... Τις καλημέρες μου!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά και όμορφα Μαριαλένα μου για τη γιορτή σου κι ότι ποθείς να το απολαύσεις!! Να είσαι πάντα γερή και δημιουργική!! Την αγάπη μου και πολλά φιλιά..:-))

Σπύρος είπε...

Μου άρεσε πάρα πολυ ....
Πιστεύω με συνήδειση μπορεί κάποιος να απαντήσει αντικειμενικά και να πάρει αυτό που πραγματικά θα τον βοηθησει να εξελιχθεί και να βγεί απο το κελί του. Καλημέρα..

Ανώνυμος είπε...

Αυτό πάει για όλους μας..
Και ναι όπως ειπώθηκε και πριν γιάτι ο πόνος είναι όντως τόσο μεγάλη πηγή έμπνευσης??
Αλήθεια δεν ξέρω..

Μαριαλένα πρόσφατα βρέθηκα στο blog σου. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.Συνέχισε έτσι.

Χαιρετισμούς

Marialena είπε...

Φίλοι καλημέρα και καλώς σας βρήκα ξανά μετά από το διάλειμμα των διακοπών τον μήνα Αύγουστο.

Χαίρομαι που με αφορμή αυτό μου το ποίημα, εκτυλίχθηκε ένας πολύ ενδιαφέρον διάλογος μεταξύ μας με κεντρικό σημείο την έμπνευση!

Κατ' αρχήν σας ευχαριστώ για τις ευχές για την ονομαστική μου εορτή και για τα σχόλιά σας ένα προς ένα.

Η έμπνευση πυροδοτείται για τον καθένα μας βάσει κάποιον ερεθισμάτων. Είναι αλήθεια πως, σε καταστάσεις ψυχολογικού αφυπνισμού, τουλάχιστον σε μένα, η καταγραφή σκέψεων και εμπνεύσεων είναι σαφώς πιο άμεση από ότι σε περιπτώσεις που η διάθεσεη αλλάζει και ρέπει προς την ελαφρότητα και την ευφροσύνη.

Γιατί άραγε? Γιατί να μας είναι δύσκολο να συνδέσουμε τη χαρά και την ευφορία με την έμπνευση? Μήπως το συναίσθημα που εκλύεται είναι τόσο κατακλυσμιαίο που δεν αφήνει περιθώρια για περαιτέρω έκφραση?

Alex, Kogi, Ηλία, Τάκη, Lockheart, Arthuro, σας ευχαριστώ για τις απόψεις σας και εύχομαι να συνεχίσουμε να συνομιλούμε με αφετηρία ανάλογες ποιητικές εκφράσεις. Να είστε όλοι καλά! Μ.