image by www.tribuneindia.com
Και κει που η Νύχτα έφευγε καλπάζοντας,
ήλθες εσύ με την ανάσα του Ανέμου,
ζεστή ματιά που διαπέρασε το βλέμμα μου
και ένα φιλί για χείλη δυό προορισμένο.
Και γω τα γεύτηκα τα όμορφα τα χάδια σου,
ρούφηξα νέκταρ απ' τη γλύκα των χειλιών σου,
καθώς τη θύρα της καρδιάς μου άνοιγες,
με όπλο μόνο το όμορφο χαμόγελό σου!
Marialena, 06/05/2007
Παρασκευή, Μαΐου 18, 2007
Ο Καβαλάρης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Ονειρεμενες στιγμες,αληθεια!
Μακαρι να συμβαινουν πιο συχτα!
Αποκτα η νυχτα χρωματα!!!!!
Αυτός ο καλπασμός του ονείρου...
Να ήξερες μικρή μου πόσο σημάδεψε
τη ζωή μου ένας καβαλάρης... και
πόσο μεγάλη σημασία έχει για μένα
το χαμόγελο του...
Πύρινος καβαλάρης της νύχτας...
συγκλονίστηκα με τη φωτογραφία.
Είναι και οι χρονικές αυτές στιγμές
... γενέθλιο της έλευσης του στη
ζωή μου και άγγιξαν κατευθείαν
της ψυχής μου τα κρυμμένα, οι
λέξεις σου. Φιλιά μικρή μου και ξέρω πως δεν φοβάσαι τη φωτιά... :)
@ Παναγιώτα: It takes two to tango λέει ένα σοφό γνωμικό Παναγιώτα μου! Για να είναι η χημεία σωστή ένα συστατικό από μόνο του δεν αρκεί για να γίνει η κατάλληλη χημική ένωση! Όταν όμως συμβαίνει, είναι όντως υπέροχο!
@ Αναστασία: Θα ξεκινήσω από το τέλος, λέγοντας πως όντως τη φωτιά δεν τη φοβήθηκα ποτέ μου, ίσως γιατί ένα κομμάτι της βρίσκεται μέσα μου κι ας με καίει ώρες ώρες!
Τον πάγο, την παγωνιά στη ψυχή τη φοβάμαι πολύ περισσότερο αν θέλεις! Εκεί που η ματιά σκοτεινιάζει και η ψυχή δεν φέγγει.
Η εικόνα του καβαλλάρη με συγκλόνισε όταν την είδα, είναι απόκοσμη το λιγότερο που μπορώ να πω!
Κρατώ τις λέξεις σου χαραγμένες στο μυαλό μου, η ψυχή σου ξέρει τι και πως! Να σαι καλά Κριαρίνα μου!
Δημοσίευση σχολίου