Τρίτη, Μαΐου 15, 2007

Νύχτα της μεγάλης βροχής

Τη νύχτα της μεγάλης βροχής σε θυμήθηκα,
έτσι όπως ένα δάκρυ έπεφτε καυτό στο πρόσωπο μου,
αλλιώτικο απ' της βροχής το δρόσισμα
και του φιλιού σου την ανείπωτη τη γλύκα.

Τη νύχτα της μεγάλης φυγής δε σε ξέχασα,
καθώς διέγραφα τα πάντα απ΄ τη ζωή μου,
μόνο και μόνο για να πω πως σ' απαρνήθηκα,
ή για να δω αν ξεπερνάς την αντοχή μου.

Τη νύχτα της μεγάλης σιγής σου ανοίχτηκα,
χωρίς να πρόκειται να πούμε μια λέξη,
όλα χωρίς ανάσα λέχθησαν,
πριν η νυχτιά η ατελείωτη να φέξει.

Marialena, 04/05/2007

4 σχόλια:

Αναστασία είπε...

Με παρέσυρε η βροχή σου, μικρή μου...
Τη νιώθω να κυλάει μέσα μου ...

Marialena είπε...

Τι λες βρε ψυχούλα μου... ούτε που θα μπορούσα να το φανταστώ!

Σκέψου να είναι βροχή καθαρμού αυτή που κύλησε μέσα σου και μέσα μου... μόνο αυτή η αισθήση φτάνει!

Σε φιλώ!

panagiota είπε...

Την ωρα της"μεγαλης φυγης"επικρατει σκοταδι και μια πενθιμη σιωπη.
Η νυχτα ειναι αξημερωτη και η βροχη αν δεν σταζει απο τον ουρανο σταζει απο τα ματια κατευθειαν στην καρδια...Ειθε να καθαρισει η βροχη καθε κακιά αναμνηση!!!

Την καληνυχτα μου ευαισθητες ψυχες...

Marialena είπε...

Πληγές έξυνα ματάκια μου μέσα από αυτές τις λέξεις που με πλημμύρισαν, σαν ένιωσα πάλι τις δικές μου Ερινύες να βγάζουν τα γαμψά τους νύχια και να με απειλούν...

Καλήν ημέρα να έχεις Παναγιώτα μου!