Το ταξίδι

Μου ταξες ταξίδι να με πας
πάνω πιο ψηλά απ' τα ουράνια,
μου ταξες πως θα με αγαπάς
μέχρι να σβηστεί η περηφάνεια.

Μου ταξες και γω δεν ξέρω τι
αρκεί μαζί να είμασταν για πάντα,
μα πες μου αν έχει αξία η λογική
όταν τα "σαγαπώ" φαντάζουν άδεια.

Μου ταξες ταξίδι να με πας
μες των οριζόντων τις ερήμους,
πες μου όμως αν ξέρεις που πατάς
σαν ακροβατείς στη θύμησή μου.

(c) Marialena, 19/04/2007 ("...nothing really matters, love is all we need, everything I give you, all comes back to me.." Madonna)

Νανούρισμα

Αν ήσουν αγγελούδι μου
στα χέρια μου πεσμένο,
το χάδι μου θα σ' έντυνε
με ρούχα φιλντισένια.

Κι αν ήσουνα μωρό παιδί
του ουρανού κομμάτι,
αστέρια θα φερνα στη γη
με λάμψη να σε λούσουν.

Μα αν ήσουν το λουλούδι μου
ανθός από τα λιβάδια,
θα γέμιζα τον κόσμο σου
με αγάπη να σε θρέφει.

(c) Marialena, 17/04/2007

Κανείς δεν ξέρει

Κανείς δε ξέρει πόσο σ’ αγάπησα,
Αν αγάπη λέγονταν αυτό που νιώθω
Βαθιά μέσα μου για σένα.

Κανείς δεν ξέρει πόσο σε σκέφτομαι
Νύχτα και μέρα, κάθε στιγμή,
Όσο κι αν λέω πως προσπαθώ να σε ξεχάσω.

Κανείς, ούτε και συ ίσως δεν μπόρεσες
Αυτή τη φλόγα να φυλάξεις,
Σαν φυλακτό μέσα στα στήθια σου.

Για να σε βρω ξανά μέσα στο έρεβος
Για να με βρεις ξανά μέσα στη μπόρα,
Για να βρεθούμε κάποτε ξανά μαζί.

Κανείς δεν ξέρει πια πως τ’ όνειρο ξεθώριασε
Σαν το μπλουζάκι που φορούσα το δικό σου,
Κράτα τουλάχιστον αυτό για σύντροφό σου.

© Marialena, 14/04/2007

Πες μου Νεράιδα

Blu aurora

Νεράιδα κόρη του Βοριά,
πλάσμα παραμυθένιο

Πες μου ποιά είν' η μοίρα μου,
ποιά είναι τα γραμμένα,
για μια ταλαίπωρη ψυχή
που στέκεται εμπρός σου?

Πες μου αν θα βρω τη χαρά
ή πάντα θα πονάω,
πες το μου σε παρακαλώ
κουράγιο για να κάνω?

Πες μου Νεράιδα μου καλή,
έτσι θα ναι η ζωή μου,
να αντικρύζω όνειρα
που αλήθεια να μην είναι?

Βαρέθηκα τους φόβους μου
σε δάκρυα ποτισμένους
και τις πληγές στο σώμα μου,
που αίμα αναβλύζουν.

Πες το μου σε παρακαλώ
το πιο καλό μαντάτο,
πως θα ξυπνήσω ένα πρωί
κι όλα θα χουν αλλάξει!

(c) Marialena, 09/04/2007

Τα Μαύρα Φεγγάρια

Image by Barry Chall "Children of the Moon"

Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα
πληγώνουν στο πέρασμά τους,
λύκοι καθώς ουρλιάζουν
μες το ξέφωτο
και άλογα καλπάζουν φρενιασμένα.

Τα μαύρα φεγγάρια της λύτρωσης
αργούν να έλθουν στη πόλη αυτή,
βλέπεις, τα φώτα της παραίσθησης
τα μπέρδεψαν
κι άλλαξαν χαρακτήρα.

Τα μαύρα φεγγάρια απέμειναν
για να θυμίζουν κάτι παράταιρο,
όταν ο ουρανός φοράει
τα πένθιμα
κι εκείνα τον συντρέχουν.

Είναι που όταν κοιτώ
αυτά τα απροσδιόριστα ουράνια σώματα,
ξυπνάνε ερεθίσματα
κρυμμένα,
έτοιμα από καιρό να ξεπροβάλλουν.

Μα όσο τη παρουσία τους
δηλώνουν,
τόσο εγώ τα σπρώχνω
να πάνε πιο βαθιά,
σαν να ναι ακόμα ένα ψέμα.

(c) Marialena, 09/04/2007

Στα χαλάσματα

Image by Heather Fong

Μισάνοιχτη πόρτα ανοίγω,
ενός γκρεμισμένου σπιτιού,
από τι προσπαθώ να ξεφύγω,
στρέφοντας τη ματιά μου αλλού?

Απ'τη μια κενό,
απ΄την άλλη φαντάσματα,
πες μου που θα σε βρω,
όταν ψάχνω στα χαλάσματα?

Περπατώ σε συντρίμια και βράχους,
εκεί όπου κάποτε υπήρχε ζωή,
τώρα αγρίμια αντικρύζω στο βάθος,
σαν την πιο σκοτεινή φυλακή.

Απ'τη μια κενό,
απ΄την άλλη φαντάσματα,
πες μου που θα σε βρω,
όταν ψάχνω στα χαλάσματα?

Είναι τάχα του μυαλού μου παιχνίδια,
ή μήπως εφιάλτης φρικτός,
πες μου τι συμβαίνει αλήθεια,
γιατί όλα αλλάζουν στο φως?

(c) Marialena, 06/04/2007 (ξημέρωμα Μεγάλης Παρασκευής)

Ευλόγησον!

Κύριε,

ο επί της γης ενσαρκωθείσας
ο επί τω θάνατω πατήσας
ο των θνητών ημών αμαρτωλών αποδεχθείσας

ευλόγησον,

ο τας φωνασκίας των απίστων αγνοήσας
ο εις τον Σταυρόν εσταυροθείσας
ο κατελθών εις την Κόλασην νενικήσας

ευλόγησον,

τας ψυχάς του ποιμνίου καθοδήγησον,
τας ανάγκας τας επίγειας συνένδραμον,
τας βοάς εν τω εγκεφάλω έπαυσον,
τας παγίδας εις τω σώματι απέπεμψον

ευλόγησον,

τους δούλους σου εις τον ουρανόν εξύψωσον,
τους στρατηλάτας αρχαγγέλους εφόρμησον,
τους απολεσθέντες εν συνειδήση μετέστρεψον,
τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς εξάλειψον


Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ευλόγησον τους άννοες, ημάς τους αμαρτωλούς.

(c) Marialena, 03/04/2007

Του ουρανού τα χρώματα

Colourful sky at Bangalore Airport, India

Με χρώματα θα βάψω τα ουράνια,
γαλάζια, γκρι, λευκά, όλα σε ένα,
παλέτα με μπογιές θα πασαλείψω,
για να χει ο ουρανός σου άλλο χρώμα.

Πινέλα και κραγιόνια θα κρατάω
και όπου να πηγαίνεις εγώ θα βάφω,
με χρώματα θα ντύνω τη ματιά σου,
για να 'χει να πλανιέται στον αέρα.

Και ύστερα θα πάρω ένα κάδρο,
το πιο ωραίο τοπίο να φυλάξω,
να στο κρεμάσω μάτια μου εμπρός σου
για να ξεχνάς της μοναξιάς το μαύρο.

(c) Marialena, 26/03/2007