Άπλωσε τα ξέπλεκα μαλλιά σου
κι έλα να σε πάρω αγκαλιά,
θα ναι η νύχτα αυτή μόνο δικιά σου
και όλα θα προορίζονται για μας.
Βγάλε το αιθέριο νυχτικό σου,
να χω να χαϊδεύω το κορμί,
που άγαλμα αρχαίο μου θυμίζει
σαν εξερευνώ κάθε πτυχή.
Έλα ο προστάτης σου να γίνω,
σαν θα μου αφήνεσαι υγρή
και καθώς η ανάσα σου μετράει,
κάθε μια δική μου αναπνοή.
Θέλω να σε φτάσω στα ουράνια,
στα πέρατα της γης να περπατείς,
σαν παραδωθείς στο άγγιγμα μου
και την μυρωδιά μου αναζητείς.
(c) Μαριαλένα, 06/12/2006 (ένα φιλί για καληνύχτα...)
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006
Mon cherie
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Ώπα!! Τι βλέπω; Εδώ είμαστε;
Καλώς τον μου και είχα πεθυμήσει να σ'ακούσω. Προπονούμαι στο χαλαρό μέχρι να επιστρέψω στις επάλξεις. Είχα έμπνευση καθώς βλέπεις και επειδή έχω ακόμα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου, μπήκα και το ανέβασα. Εσύ τι κάνεις? Όλα καλά?
Όλα καλά, αλλά πολύ κούραση....
Οι αυπνιες σου ολο οφορφα πργματακια μας δινουν mon cheri.....
@ Κλέαρχος: Καλό σ/κ σου εύχομαι και να ξεκουραστείς αν μπορέσεις!
@ Παναγιώτα: Είναι που η έμπνευση δεν γνωρίζει ώρα και στιγμή, έχει τη δική της την δυναμική όταν θέλει! Να σαι καλά, πολλά φιλιά...
Δημοσίευση σχολίου