Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Κι έπειτα

Απάνεμα λιμάνια, φουρτουνιασμένες θάλασσες,
αέρηδες που κύματα σηκώνουνε ψηλά
κι έπειτα, έρχεται η νηνεμία.

Στροβιλισμός του αέρα στην άμμο της ερήμου,
χάνεις το προορισμό σου άξαφνα
κι έπειτα, μια νέα πορεία χαράζεις.

Σκοτάδι καταμεσής της μέρας,
έκλειψη ολική του ηλίου, πανικός
κι έπειτα, το φως πάλι επιστρέφει.

Και στέκεσαι εκεί θεατής μιας αόρατης παράστασης,
στο θέατρο του παραλόγου του νου σου
κι έπειτα, αδειάζει το σύμπαν με μιας.

Και αναρωτιέσαι τι να ναι αυτό που τη ζωή σου γεμίζει,
με όμορφα ψέμματα και πικρές αλήθειες
κι έπειτα, τι είναι αυτό που στο τέλος μετράει.

(c) Marialena, 25/10/2006

Δεν υπάρχουν σχόλια: