Δευτέρα, Απριλίου 10, 2006

Transcendal

Τοπία περνούν από μπροστά μου
ως άλλος αγνωστικός επιβάτης
επιβαίνω στο τρένο που δεν υπήρξε ποτέ.

Ταξιδεύω στα όρια της ταχύτητας του ήχου
εγώ - επιβάτης μοναδικός στην αμαξοστοιχία
με προορισμό το Βόρειο Δεσμό.

Διαβαίνω στις ράγες που το μυαλό μου διάλεξε
ως χάρακα για να ορίσω τη πορεία μου.

Αφήνουμε τον πρώτο σταθμό βιαστικά πίσω μας,
ούτε λεπτό δεν ξόδεψα για χάρη του.

Βλέπεις θέλω να φτάσω για εκεί που κίνησα να πάω.

Transcendal στο χωροχρόνο της απόλυτης ουτοπίας μου,
για μια στιγμή αφήνομαι να γίνω._

(c) Μαριαλένα, 08/04/2006 (στο τρένο για Θεσσαλονίκη)

8 σχόλια:

Serenity είπε...

Πολύ ωραία έμπνευση, ταξιδεύτρια του χωροχρόνου!
Την καλησπέρα μου και από 'δω ;)

Marialena είπε...

Καλημέρα ευγενική πριγκηπούλα των παραμυθιών. Χαίρομαι που σου άρεσε!

THE_RETURN είπε...

Καλό.

Καλησπέρα Μαριαλένα!

Marialena είπε...

Σ'ευχαριστώ και καλησπέρα και από μένα Return! ;-}

Λύσιππος είπε...

Αααααααααα!

Αυτό το στυλ μου αρέσει πολύ!

Marialena είπε...

Καλημέρα Λύσιππε! Και μένα μου αρέσει πολύ το ματάκι σου το βουλωμένο στη φωτό. Να σαι καλά, ταξίδευε το κορμί, ταξίδευε και το μυαλό σε αυτό το ποίημα!

Λύσιππος είπε...

Δεν είναι βουλωμένο βρε - ηλιοφιλημένο είναι! :-) Καλή σου μέρα και να χαμογελάς.

Marialena είπε...

Κατάλαβα! Sunkissed δηλαδή, καλοοό!