Συνεπαρμένη...

Θέλω να μιλήσω για την αγάπη

Γι' αυτήν που άγγιξα στη γη,
τη νοτισμένη με δάκρυα και ιδρώτα
και λαχτάρησα στα σύννεφα
ξεμακραίνωντας από σένα.

γι' άλλη μια φορά, πάλι,
σαν τον κάκτο στην έρημο της Αριζόνα
ποτίστηκα από τη δροσιά σου
εραστή του ονείρου μου.

Το ξέρω πως δεν γίνεται αλλιώς,
μα πως να αντέξω το παράλογο του πράγματος?
Ζωή μου έδωσες, πνοή απ' τον Θεό,
και τώρα ζω με το συναίσθημα το άδειο.

Ναι, για μένα είναι αγάπη αυτό που νιώθω,
έρωτας μόνο δεν θα το λεγα πως ήταν,
όπως το χάδι, το φιλί σου το κρυφό
και τις ματιές που συναντήθηκαν στο άπειρο.

(c) Μαριαλένα, 18/04/2006 (εκφράζοντας σκέψεις γεμάτες από συναισθήματα)