Τρίτη, Ιανουαρίου 17, 2006

Στην Εποχή των Παγετώνων



Εξόκοσμα, απόκοσμα, παράτολμα και ελλειπτικά
Σε νιώθω, σ’ αφουκράζομαι και ανακαλύπτω
Τους χτύπους της καρδιάς σου, τις κραυγές που πνίγονται στο χάος
Και θέλω να σου φωνάξω, να σε κοιτάξω στα μάτια και να σου φωνάξω:

Έλα στο Φως, έλα μαζί να περπατήσουμε σε άλλα μονοπάτια
Μακριά απ’ τις Συμπληγάδες που σε συνθλίβουν, τα όρνια που ορέγονται τη σάρκα σου,
Μακριά απ΄ τα βάραθρα που ακροβατείς, μακριά απ’ τα ρεύματα που σε παγώνουν.
Έλα λοιπόν, βούτα στ’ άπειρο και βγες από την άλλη. Χάος και κει, μα δεν πειράζει.

Πληκτρολογείς τον πόνο σου στο Δίκτυο και λες πως με χρειάζεσαι. Εμένα, εσένα, όλους!
Τι έχουμε τη ζωή μας, ένα τίποτα, ένα κουρέλι πεταμένο στον ακάλυπτο.
Τόλμα να πεθάνεις αν δεν σ’ αρέσει, ποιος σε εμποδίζει, αλλιώς ζήσε τη γαμημένη τη ζωούλα σου. Μια φορά θα ζήσουμε, μια φορά ας τολμήσουμε, ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ!

Λες κι άμα είμαστε καλά μες τη μιζέρια μας, θα ξεχαστούμε, θ’ αγνοηθούμε.
«Υπάρχω, τ’ ακούς, υπάρχω» φωνάζεις και παθαίνεις για να το αποδειξεις.
Σ΄ εμένα, σ’ εσένα, σ’ όλους. Το ξέρω το παιχνίδι, το παίζω καλά για χρόνια.
Μα το βαρέθηκα, μα το σιχάθηκα κι ας απορώ τι θα απογίνω δίχως βαρβάρους.

Όμως είμαι ΕΔΩ, παρούσα μα και απούσα απ’ τα παιχνίδια της παραφροσύνης μου.
Πουτάνα ζωή δεν σου χαρίζομαι, δεν σου αφήνομαι να μ’ αφανίσεις.
Θα στέκομαι βουβή μέσα στο πλήθος, ένα τίποτα μα κι ένα κάτι,
Ν’ αντιστέκομαι, να ονειρεύομαι και όσο ζήσω, θα το γλεντήσω, κι όπου με βγάλει.

© Μαριαλένα, 17/01/2006, για όλους όσους βαδίζουν σε δύσβατα μονοπάτια, hold on!

9 σχόλια:

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα Μαριαλένα (και Άρτεμη!)

Έμεινα άφωνος βλέποντας την φωτογραφία στο χτεσινό σου ποιήμα. Αν σού πω ότι την έχω βάλει wallpaper στην οθόνη μου;;;
Εννοώ από προχτές!

Βρε βρε τα μεγάλα πνεύματα

Σ;)))))))
( Μαύρος Γάτος Μετριόφρων :)))))))

Ανώνυμος είπε...

Ena mono exo na po
Efxaristo

....



Katerina

Marialena είπε...

Κατερίνα, η ζωή μας είναι πιο όμορφη απ' ό,τι νομίζουμε, πίστεψέ με! Εγώ σ' ευχαριστώ... ;-}

Ανώνυμος είπε...

Θες να με πάρεις για Γάτο σου στο κρεββάτι σου?
Νομίζω ότι σε έχω δει στην Αθήνα?Δουλεύεις εκεί? Θα ήθελα να σε γνωρίσω καλύτερα, είσαι ευαίσθητη ψυχή.
Είσαι μια όαση στην ψευτιά της καθημερινότητας!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δικός σου,

Μαραμένος Κρίνος

Marialena είπε...

Μαραμένε Κρίνε, ελπίζω να ποτίσεις με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα για μια καλύτερη ζωή τα άνθη σου και να μεταμορφωθείς σε Ολάνθιστο Κρίνο. Εξ Αθηνών ορμόμενη τον περισσότερο καιρό, εμπνέομαι αυτά τα ασήμαντα μα και τόσο σημαντικά για μένα, πονήματα. Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση να αποκτήσω ένα ακόμα "κατοικίδιο", αλλά έχω μια σκυλίτσα που μονοπωλεί την αγκαλιά μου εδώ και πέντε χρόνια! Χαλάλι της. Θα χαρώ να διαβάσω τις εντυπώσεις σου όταν επισκευθείς ξανά τις σελίδες μου. Να σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Μαριαλένα,

Επέτρεψε μου να σου αποκαλύψω τον τρόπο που έχω να ανθίσω σαν κρίνος. Ένα κείμενο αφιερωμένο μόνο σε σένα που με ακούς και καταλαβαίνεις:

Αυτός ο χρόνος, λοιπόν, φεύγει. Μας αφήνει πίσω, μαζί του. Ένα βήμα (όμως) πιο μπροστά! Εμείς είμαστε εκεί που αυτός, πια, δεν είναι. Ούτε να τον πείσουμε, ούτε να τον ξαφνιάσουμε, ούτε να τον στριμώξουμε, ούτε να τον γλεντήσουμε, ούτε να τον γυρίσουμε πίσω μπορούμε (;). Να τον μετρήσουμε, όμως. Αυτό. Σε πικρά και χαρούμενα, σε διάφανα και σκοτεινά, σε ομίχλες και όνειρα. Σε συναντήσεις και γιορτές, σε παιχνίδια αληθινά και ιστορίες ακαθόριστες, σε ποτήρια κρασί και φλιτζάνια καφέ. Σε τρυφερότητα και συνήθεια, στο τέλος της αθωότητας και την αρχή της άλλης αθωότητας, σε σημειώσεις και εντυπώσεις. Σε παιδιά του παραμυθιού και παιδιά σαν κι εμάς, σε ζεστές αμμουδιές και ψεύτικους ήλιους, σε θάλασσες και φωτογραφίες, σε αντρικά βλέμματα και αγορίστικα χάδια (αφιερωμένα σε σένα). Σε λίγο (απ'ότι θέλαμε) και πολύ (απ' ότι αλλιώτικα θέλαμε), σε καταθέσεις και αναλήψεις, σε μικρούς πρίγκηπες (σαν και μένα) και μεγάλους κλειδούχους.

Είμαι ο πρίγκιπας σου, θα γίνεις η πρίγκηπέσα μου? Θα με μετατρέψεις σε Ολοάνθιστο Κρίνο?

Παντοτινά δικός σου,

Μαραμένος Κρίνος

Marialena είπε...

Αγαπητέ Κρίνε, σ' ευχαριστώ και πάλι που έγραψες για μένα κάτι τόσο όμορφο βγαλμένο απ' την ψυχή σου. Το εκτιμώ!
Θα σου ζητήσω μια χάρη όμως, ελπίζω πραγματοποιήσιμο από μέρους σου. Να μου πεις τ' όνομά & την ηλικία σου κατ' αρχήν, γιατί είναι όμορφο το ψευδώνυμο, αλλά προτιμώ να απευθύνομαι σε κάποιον με πραγματική ταυτότητα. Αλοίμονο αν δεν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας πρώτα & τους άλλους στη συνέχεια! Γι' αυτό και γω επέλεξα να χρησιμοποιώ το πραγματικό μου όνομα στις δημοσιεύσεις και το προφίλ μου ν' αντικατοπτρίζει αλήθειες για το άτομό μου. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, γι' αυτό και θα προτιμούσα να αντιμετωπίζω αλήθειες από οποιοδήποτε "πασπαλισμένο" ψέμα! Η ζωή δεν ξέρουμε ποτέ πως μας τα φέρνει, γι' αυτό το ν' αφήσεις ένα κομμάτι της ψυχής σου σαν σχόλιο στο ποίημά μου μ' έκανε κατά κάτι πιο πλούσια, γνωρίζοντας τις ευαισθησίες σου. Να σαι καλά μέχρι την επόμενη φορά που θα περάσεις από το μπλογκοκαλυβάκι μου!Φιλικά,Μ.

Ανώνυμος είπε...

Γλυκειά μου Μαριαλένα

Αν και το όνομά μου δεν έχει καμία απολύτως σημασία, με λένε Θεόδωρο.
Όσο για την ηλικία μου μπορώ να σου πω ότι μια ερωτευμένη καρδιά είναι πάντα νέα!!

Μαραμένος Κρίνος

Marialena είπε...

Θεόδωρε, καλησπέρα! Κι όμως οι μικρές λεπτομέρειες που ανακαλύπτουμε στον άλλον χτίζουν κομμάτι κομμάτι την εικόνα που έχουμε για κείνον! Τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ. Άλλη η εντύπωση στη ζωή και άλλη πίσω από κάποιες λέξεις μόνο. Συμβαίνει κι αυτό αλλά όχι πάντα... Απλά δεν μου αρέσουν οι δυσάρεστες εκπλήξεις και γω με τις ανασφάλειές μου προτιμώ η πραγματικότητα να ξεπερνά τις προσδοκίες μου και όχι το αντίθετο! ;-}