ΚΑΦΕ ΣΧΟΛΕΙΟ 2003 - 2005

Στο μονοπάτι που χαράξαμε μαζί
τώρα θα στέκω να βαδίζω μόνη,
το δισάκι μου στον ώμο θα βαστώ
γεμάτο όνειρα με μένα στο τιμόνι

Δυό χρόνια πότε περάσαν ρωτώ και αναρωτιέμαι
σαν το νεράκι κύλησαν και τα χοντρά χαλίκια
που πόνο αφήνουν στη ψυχή
αλλά και τόση γλύκα

Ήρθα σαν στρείδι στην ακτή σαν τριπλοκλειδωμένο
που έστεκε μια ζωή στο κύμα αφημένο
Μα άνοιξε η κλειδαριά και βγήκα απορημένο
να ψάχνω τα κομμάτια μου κι όμως να υπομένω

Πολλές αλήθειες ζήσαμε, το γέλιο και το δάκρυ
πότισαν τη ψυχούλα μας κάθε βραδιά Τετάρτης
μαζί στα τόσα βάσανα που τρωγαν τη χαρά μας
και νιώσαμε για όλους μας αγάπη στη καρδιά μας

Καφέ Σχολειό σε χαιρετώ με γέλιο και με δάκρυ
και με ελπίδα πως ξανά θα ανταμωθούμε πάλι
Γειά σας και σεις δασκάλοι μου, ευχαριστώ για όλα
για όσα εσείς μου δείξατε πως δεν υπάρχουν όρια!

(c) Μαριαλένα, 15-28/6/2005 Σαν απολογισμός...

ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΜΙΑ ΚΙΘΑΡΑ

Με μια κιθάρα αγκαλιά
και δάκρυα στα μάτια
σου γράφω απόψε αγάπη μου
την πιο γλυκειά μπαλάντα

Με τη φωνή του αηδονιού
θε να σου τραγουδήσω
τα βάσανα του έρωτα
βάλσαμο στη ψυχή σου

Στα βάθη του ωκεανού
τις νότες μου θα κρύψω
μήπως και τύχει να βρεθείς
και στις αποκαλύψω

Με μια κιθάρα αγκαλιά
θα κλάψω την αγάπη
αυτή που ίσως είχαμε
και τώρα δεν υπάρχει

Πάρε και αυτά τα λόγια μου
στο στέρνο φύλαξέ τα
μην τύχει και σε δω ξανά
και τότε αφησέ τα

(c) Μαριαλένα, 27/06/2005

ΈΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!

Ένα τραγούδι θε να σου γράψω
Τόσο μα τόσο αισθαντικό,
Ένα τραγούδι που θα θυμίζει
Ότι για σένα είμαι εδώ.

Ένα τραγούδι θε να σου γράψω
Που θα κρατάς σαν φυλακτό,
Ένα τραγούδι μόνο για σένα
Με της καρδιάς μου το σκοπό.

Θαν μια μπαλάντα που θα σ’ αγγίξει
Όπως δεν ένιωσες ξανά,
Σαν κάποιον που σου έχει λείψει
Μα είναι παρών και δεν ξεχνά.

Ή μήπως θα ναι από κείνα
Τα τραγουδάκια τ’ ερωτικά,
Που διαπερνάν τη λογική σου
Και ζωντανεύουν στα κρυφά?

Ένα τραγούδι θε να σου γράψω
Το πιο ωραίο και τρυφερό,
Που όταν στο δώσω να βάλεις νότες
Στης αγάπης το ρυθμό.

© Μαριαλένα, 01/06/2005