Μικρό Ερωτικό: Ανάσα μου

August Rodin, Kissers, image by www.danheller.com

Έσκιψα μες το στέρνο σου ανάσα μου να γίνεις,
να ακούσω χτύπους της καρδιάς
να νιώσω τ' άρωμά σου,
καθώς κοιμάσαι εσύ βαθιά
κι εγώ σε λαχταράω.

Τα χείλη μου αγγίξανε το απαλό σου στήθος,
καθώς εκεί ακούμπησα
τα μήλα των δακτύλων,
και με φιλάκια τρυφερά
τις ρώγες σου ξυπνάω.

Έσκιψα μες στο στέρνο σου
και έρωτα σου κάνω
μέσα από τον πόθο μου βαθιά
και από την ευτυχία,
που σαι στο πλάι μου εκεί κι εγώ σε αγκαλιάζω.

Καθώς στου ύπνου τη φωλιά εσύ έχεις κουρνιάσει
πουλί και εγώ στα πεταχτά
έρχομαι να σε πιάσω
και με τα χάδια και φιλιά
δικό μου να σε κάνω.

Marialena, 08/12/2007

Τ' αστέρι μου

Reaching for a star, image by www.linaliberace.com

Άπλωσα το χέρι μου στο άπειρο
και έκαμα να πιάσω ένα αστέρι
σαν αυτά που φέγγουν στο στερέωμα
μικρές φωτιές στου ουρανού τα βάθη.

Κι άρχισα να φεύγω από το έδαφος
σαν πουλί φτερούγες να φυτρώνουν
και εκεί που έβλεπα τ' αστέρι μου
με ορμή να θέλω να το φτάσω.

Άπλωσα το χέρι μου στο άπειρο
κι είχα οδηγό μου την ελπίδα
πως στα αστέρια κάποτε θα πήγαινα
και θα ζωντάνευε το όνειρο στα αλήθεια.

Marialena, 07/12/2007

Κοχύλι στην άμμο

Καθώς περπατούσα στην άμμο επάνω
με πόδια γυμνά και βρεγμένα,
κοχύλι αντίκρυσα στο κύμα βγαλμένο
και έσκυψα μην το πατησω.

Αέρας κι αν φύσαγε, βοριάς σαν να ήταν
το φόρεμα έσκιζε μανία που είχε
μα εγώ δεν σταμάταγα να τρέχω αλάργα
και αν με φοβέριζε το άγριο το κύμα.

Μα εγώ δεν φοβήθηκα και έκανα πίσω
τα πόδια μου έμπηξα στη θάλασσα μέσα
και αψήφισα άνεμο, νερό και το κρύο
βουτώντας στο πέλαγο το κοχύλι ν' αφήσω.

Marialena, 04/12/2007

Βράδυ Σαββάτου

Image by http://www.toadshadeimagery.com

Άλλο ένα βράδυ Σαββάτου
στροφή του θανάτου
στο διάβα μου.
Η νύχτα φορμόλη
σαν δείγμα πανώλης
μονάχο του.
Κοιτώ το σκοτάδι
αλύπητο χάδι
στο χάος μου.
Το βράδυ Σαββάτου
γελά στην υγειά
του αμέθυστου.
Κι εγώ παραπαίω
θυμάμαι και κλαίω
τα νιάτα μου.
Αυτά που δεν ήλθαν
ή που μου ανήκαν
παράνομα.
Βράδυ Σαββάτου
τη βόλτα στο βράχο
ονειρεύτηκα.
Εκεί που θα πάω
φτερά όταν βγάλω
τα ψεύτικα.

Marialena, 02/12/2007

Έλα...

Powis Paul, The proximity of fading times

Έλα και κάτσε για λίγο στο πλάι μου
σίμωσε εδώ που κοιμάμαι,
κρύωσε η νύχτα στο άδειο κρεββάτι μου
και εγώ μοναχά σε θυμάμαι.

Έλα να νιώσεις για λίγο το χάδι μου
γύρε στον ώμο μου επάνω,
ξάπλωσε μέσα στα στρωμένα σεντόνια μου
κι άσε με να σε ζεστάνω.

Έλα σαν να σουν και χθες πάλι εδώ
να μην μου 'χες λείψει μια μέρα,
το πόσο σε θέλω τρυπάει το μυαλό
κι ας φεύγει η φωτιά στον αέρα.

Marialena, 02/12/2007

Σαν έλθουν οι γιορτές

Πολύχρωμα φώτα, παντού μουσική,
λαμπιόνια στολίζουν τους δρόμους
το πλήθος σαν σμάρι μαζεύεται εκεί,
γυρνώντας με τσάντες στους ώμους.

Δεντράκια και μπάλες, γλυκά και ευχές
γεμίζουν γωνιές και αισθήσεις,
τα βλέμματα όμως παρά τις γιορτές
μοιράζουν ξανά ψευδαισθήσεις.



image by www.ocf.berkeley.edu

Αν ήτανε τάχα μονάχα οι γιορτές
που θα άλλαζαν χρώμα στον τόπο,
παγίδα θα έστηνα πριν έλθει το χθες
να πάγωνα για πάντα τον χρόνο.

Να ένιωθε ο κόσμος γλυκιά προσμονή,
να ξέχναγε λίγο την λύπη
καθώς οι γιρλάντες τυλίγουν τη γη
και πάλι το παραμύθι αρχίζει...

Marialena, 27-28/11/2007

The only thought

Image by www.eso-garden.com

Have you ever felt the need
to be touched and be held
so long that it seems like a lifetime,
so much, so bad that it hurts
even to spare another thought beyond this only one.

Have you ever spend the night
trying to dream of a fantasy,
fall asleep into the darkness
and yet nothing seems
to soothe you and ease your troubling heart.

Have you ever wished upon the stars
that you would make it through somehow
within your powers, within your reach
in your little big world
chasing your blues away with a kiss.

You must have done these my friend,
you surely must have crossed the borders
touch the horizon, set for the sky,
if only you wanted to feel like a human again
and yet fall down on your knees like mortals do.

Marialena, 10/11/2007

Χάθηκες

Since you've been gone, image from antiku.stumbleupon.net

Χάθηκες, πάλι χάθηκες κι έφυγες από μπρος μου,
αλλάξαν οι συχνότητες και σήμα δε λαμβάνω,
χάθηκες, πάλι χάθηκες μα εγώ δεν σε ξεχνάω
για να χω κάτι από σε, να λέω πως κρατάω.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες και έσβήσες απ' τον χάρτη
κάθε σου βήμα προς εμέ, κάθε σου επιθυμία
και έμεινα πίσω να κοιτώ παλιές φωτογραφίες,
για να θυμάμαι πως εγώ σ' άνοιξα τη καρδιά μου.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες δίχως να εξηγήσεις,
γιατί στο δρόμο άλλαξες και θέλησες να φύγεις
και μόνο ένα φυλακτό που έχω σε θυμίζει,
μια λιλιπούτεια καρδιά δεμένη με κορδέλες.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες κι ας μου λεγες πως όχι,
η απουσία σου ξανά γεμίζει τα κενά μου
χάθηκες, πάλι χάθηκες και δεν θα ξαναέλθεις,
τώρα που αλλάξαν οι εποχές και ο χρόνος δεν γυρίζει.

Marialena, 09/11/2007