Από τι άραγε να είμαι εγώ φτιαγμένη,
πυρ ωσάν του ήλιου τη φωτιά, την καίουσα,
και χους, χώμα και πηλός από της γης τα σπλάχνα.
Λίγο νερό, όχι πολύ, να με δροσίζει
μα όχι τόσο που το χώμα παρασέρνει
σε αποσύνθεση, όχι ποτάμι, μα ρυάκι προτιμώ.
Και ο αέρας λιγοστός σαν ένα αγέρι,
τόσο που ευχάριστα το μάγουλο χαϊδεύει
δεν θέλω να ναι σαρωτικός τυφώνας
που τα πάντα στο διάβα κυριεύει.
Φωτιά και γη, ήλιος και φως,
θνητή ουσία που η γη έχει διαλέξει,
αυτό θε να μαι πάντοτε όσο θα ζω,
πλάσμα ανθρώπινο και γήινο συνάμα.
(c) Μαριαλένα, 28/07/2006
Παρασκευή, Ιουλίου 28, 2006
Φωτιά και Γη!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Σε διαβάζω από καιρό και μου αρέσουν τα ποιήματα σου. Είσαι γυναίκα από φωτιά, αλλά έχεις και γη. Προσγειωμένη και παίζεις έξυπνα με τις λέξεις.
Στέργιος-Χαλκίδα
Στέργιε καλησπέρα! Τιμή και χαρά μου που διαβάζεις τα ποιήματά μου τόσο καιρό και σήμερα μου άφησες και σχόλιο. Όντως, έτσι είμαι κατά πολύ και αυτό το ποίημα γεννήθηκε αυθόρμητα απ' τη σκέψη μου.
Μη διστάσεις να πεις την άποψή σου όποτε ξανά θελήσεις. Με βοηθάει στο να γίνομαι καλύτερη. Ευχαριστώ!
!!! Αναπάντεχο το σχόλιό σου το δίχως άλλο, Τρυφερή Νύχτα με το πανέμορφο username! Σ'ευχαριστώ πολύ, με τιμάς που με διάβασες...
Να ευχηθώ και σε σένα καλή αρχή και καταγραφές από την καρδιά σου στη σελίδα σου. Να γράφεις όπως αισθάνεσαι και να εκφράζεσαι όπως νιώθεις! Θα χαρώ να τα ξαναπούμε,Μ.
Δημοσίευση σχολίου