El matador

Τον έλεγαν Χοσέ και εισήλθε στην αρένα
στητός, καμαρωτός και αγέρωχος.
Ως άλλος ευγενής του 17ου αιώνα
φορούσε τη στολή του την επίσημη,
καθώς καβάλα στο λευκό του άτι
παρουσιάστηκε εμπρός στο πλήθος.

El matador, el matador... ακούστηκαν οι ιαχές των!

Σε λίγο όρμησε και ένα πελώριο κτήνος στην αρένα,
η αυτού μεγαλειότης, ο ταύρος!
Μαύρος όπως ήταν και επιβλητικός στην όψη.
Ο matador κρατούσε τις λόγχες του στο χέρι
κι ετοιμαζόταν να ξεκινήσει
τον χορό εκείνο του θανάτου
που θα οδηγούσε τον ταύρο στην ιερή θυσία.

Με βηματισμό ακριβείας το άλογο πλησίαζε
το ζώο που ανήσυχο έστεκε καταμεσίς στο χώμα.
Να η πρώτη λόγχη καρφώνεται στο σβέρκο του.
Ο ταύρος ξεκινά την μάχη με τον άνθρωπο,
ή ταν ή επί τας, η ζωή σου ή η ζωή μου.
Ο matador το ξέρει καλά αυτό το παιχνίδι.

Ο ταύρος παρόλα αυτά δεν παραιτείται απ' τη ζωή,
βαστάει δυνάμεις αν και σιγά σιγά λυγίζει.
Κι άλλη μια λόγχη βυθίζεται στο κρέας του,
το αίμα κυλά στις παρειές της ωμοπλάτης.
Ξεπέζεψε ο matador, πιάνει και το πανί
για να τον ερεθίσει κι άλλο ακόμα.

Πάλεψε ταύρε, πάλεψε, μην υποκύψεις εις των ανθρώπων τα τερτίπια!

Πλησίασε ο matador τον ταύρο, κρατά άλλη μια φονική σαίτα
μα κι άλλη μια, κι άλλη μια, στο χέρι.
Όχι δεν θέλω να σε αφήσω να νικήσεις του λέει,
είσαι ένα ζώον και διαλέγω να πεθάνεις!
Μάτια που καίνε από οργή και αδημονία είν' του ταύρου
μάτια που λένε πως εχθρός τον πλησιάζει.

Η φύσις η ίδια τον οπλίζει με ορμή από τα σπλάχνα,
τις οπλές τραντάζει καθώς ξεφυσά και βρυχάται,
ορμά στον άνθρωπο και τον έκανε κομμάτια
όταν επάνω του πατά και τον περνάει.
Ω, τι κακό ο matador κείται νεκρός εις την αρένα,
το ζώον δεν έπρεπε να τον νικήσει έτσι!

Τι συμφορά, τι τέλος άδοξο για κείνον
που μόνο νίκες ήξερε να μας προσφέρει!
Και τώρα τι σημασία έχει αν κέρδισε ο ταύρος,
μιας και στη σφαγή θα καταλήξει ούτως ή άλλως?
Ω, μα τι άδικο που ήταν το μοιραίο,
ω, πάει ο ένδοξος Χοσέ, ο matador μας!

(c) Μαριαλένα, 01/07/2006 (μεσάνυκτα, με εικόνες γεμάτη η φαντασία...)