Στα χέρια σου επαφίεμαι Θεέ και Κύριε των Δυνάμεων
σα εκ των σων σου είμαι, πνοή απ' την πνοή Σου.
Με έφερες στον κόσμο τούτο ως όν έλλογο και σ' έχασα,
αναζητώντας να ξεφύγω από από της φύσης μου τα όρια.
Και βολοδέρνω έκτοτε σε τόπους ανίερους, σκοτεινούς και αφιλόξενους,
ψάχνοντας να βρω αυτό που τάχα θα με κάνει ευτυχισμένη.
Και Συ Κύριε της ευσπλαχνίας, μ' αφήνεις να τριγυρνώ
έτσι μονάχη, να υποφέρω μες τις σκέψεις μου, γιατί Εσύ ξέρεις!
Στέκεις εκεί, φάρος ακλόνητος της ύπαρξης του Κόσμου
και περιμένεις να στρέψω τη ματιά μου προς Εσέ και να σ' αντικρύσω.
Και τότε ο Φάρος του φωτός θα λάμψει εμπρός μου, ολόφωτος,
με φως γλυκύτερο της ίδιας της ζωής και τότε θα ξέρω ό,τι ξέρεις και Εσύ, Κύριε!
(c) Μαριαλένα, 11/10/2006
Τετάρτη, Οκτωβρίου 11, 2006
Επαφίεμαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Nαι..ετσι ειναι.Ο καθενας πορευεται αναλογα με τα αισθηματα του και τις δυνατοτητες του.(μωραινει κυριος ον βουλεται απωλεσαι)Ξερεις για ποιον κολλαει αυτο.Αφες....ο καθεις και τα εργα του.
Ακολουθα τον δρομο της καρδιας σου κι ασε αυτους που εχουν διαφορετικη αποψη απο σενα να βρουν τον δικο τους δρομο.
Κποιος ειπε οτι(για βρεις "την παραδεισος"πρεπει να διαβεις την κολαση).
Και αφεσου.Η προσευχη δεν ειναι για να πεις"αμαν ρε θεε δωσε μου κι αυτο το υλικο"Η προσευχη ειναι η παρακληση για την ενωση με το υπερτατο
Σε φιλω αστροπαιδο μου
Παναγιώτα μου, καλημέρα! Δεν ζητώ τίποτα από τον Δημιουργό με αυτό το ποίημα. Απλά, αυτός είναι ο τρόπος μου να κάνω επαφή με το βάθος μου, εκεί που δεν έχει σημασία τι σκέπτομαι λογικά, παρά μόνον η επαφή με την Ουσία. Γι' αυτό και βλέπεις τέτοια λόγια να εκφράζονται έτσι.
Καλώς τον Δημήτριο τον ταξιδευτή, αν έχεις τη καλοσύνη να μου εξηγήσεις τι σημαίνει αυτό το θαυμαστικό που άφησες ως αποτύπωμα, θα το εκτιμήσω...!
Δημοσίευση σχολίου