Θα μπορούσα να ντύσω τη μέρα με χίλια χρώματα,
ίσως και να φορέσω ένα φωτεινό χαμόγελο
για να την υποδεχτώ.
Θα μπορούσα...
Να φορέσω στη πλάση πολύχρωμες κορδέλες,
και όμορφα τραγούδια να συνθέτουν
της μελωδίας μου το μοναδικό της τέμπο.
Θα μπορούσα...
Να λάμπουν τα μάτια μου από τη χαρά της ζωής
μονάχα να φανταστείς,
καθώς ο καθρέπτης αντανακλά το είδωλό μου.
Θα μπορούσα...
Μα εγώ διαλέγω να αφήσω τα στολίδια παραπέρα,
άλλη είναι η ώρα που θα ρθουν να ζωντανέψουν,
έτσι το διάλεξα και έτσι θα το κάνω.
Για τώρα μοναχά μια λέξη υπάρχει "Το Γιατί?"
παντού και πάντα, εντυπωμένο στη ψυχή μου
αυτό ζητάω και σ'αυτό θα επιμείνω.
(c) Μαριαλένα, 26/09/2006 (γιατί απλά δεν υπάρχει γιατί...)
Τρίτη, Σεπτεμβρίου 26, 2006
Το Γιατί
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Άβελ, καλοσώρισες και σε αυτή τη σελίδα των μύχιων σκέψεων, των οραματισμών και των συναισθημάτων.
Θα επιλέξω και εγώ την τρίτη εκδοχή, γιατί πολύ απλά, έτσι έπρεπε να γίνει και έτσι έγινε!
Το "γιατί" αυτό εδώ αφορά σε ανάγκες που περιμένουν στη γωνία υπομονετικά να έλθει η σειρά τους και εγώ αναρωτιέμαι γιατί τις έχω παραγκωνήσει, ενώ αισθάνομαι την έλλειψή τους...!
Εγώ να σε ευχαριστήσω που με την καταγραφή σου αυτή, έκανες μια εξομολόγηση από εκείνες που γίνονται με τα φώτα χαμηλά, μέσα στη νύχτα, σε έναν άνθρωπο που καλά καλά δεν γνωρίζεις, όπως ακριβώς συνέβη, μα δεν χρειάζονται συστάσεις περιττές, όταν μοιραζόμαστε κοινές οπτικές γωνίες!
Να χαίρεσαι όπως και εγώ, που μπορέσαμε με αφορμή αυτά που έγραψα και νιώθω στις σελίδες μου, να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να δώσουμε ένα μήνυμα αν θες προς τα έξω. Είμαστε άνθρωποι πάνω από όλα...
Καληνύχτα, να προσέχεις και να αγαπάς τον εαυτό σου όπως ακριβώς είσαι! Μαριαλένα
Δημοσίευση σχολίου