Η σκιά

Λίγο πιο κοντά, λίγο πιο μακρυά
στέκεις σκιά μου,
γκρίζα εσύ ά-μορφη, α-πρόσωπη,
σκιά μου.

Εκεί που ο δρόμος χωρίζει τη μοίρα μας
στέκεις σκιά μου,
για να μου θυμίζεις ότι μαζί μου
πορεύεσαι και συ ως τώρα.

Μόνον ο ήλιος ο καυτός, ο καθαρτήριος,
μπορεί να σε εξαλείψει,
μα και πάλι εμφανίζεσαι κλεφτά
εσύ σκιά μου, απροσδόκητα.

Θέλω μα την αλήθεια, να χαθώ στο πλήθος,
να χαθώ από σένα, σκιά μου,
να πάψεις να με ακολουθείς
σαν φάντασμα από πίσω.

Αλλά σε κουβαλώ και σε προβάλλω
σαν είδωλο σε σπασμένο καθρέπτη
σκιά μου πολύτροπη
και είναι άρρηκτη η σχέση η δική μας.

(c) Μαριαλένα, 19/06/2006