Φτάνει που σ’ άγγιξα μια νύχτα, μια φορά
Σαν όνειρο που τέλειωσε νωρίς, πριν καν αρχίσει.
Και ύστερα… χάθηκες.
Φτάνει που γεύτηκα τη γεύση του φιλιού σου,
Σαν άγουρη φράουλα κομμένη απ’ το κλαρί.
Κι ύστερα… χάθηκες.
Φτάνει που πρόλαβα να δω μέσα στα μάτια σου
Ό,τι δεν ήταν ούτε αλήθεια, μα ούτε ψέμα.
Κι ύστερα… χάθηκες.
Φτάνει που άφησα στα χέρια σου το πνεύμα μου,
Πρώτη φορά που το ένιωσα να φεύγει απ’ το κορμί μου.
Κι ύστερα… χάθηκες.
Φτάνει που βρήκα το Όλον και το Ένα - κάποτε,
Μα μόνο του έμεινε στο Όλον το Κανένα.
Φτάνει…
Κι ύστερα?
© Μαριαλένα, 29/03/2006 (ρωτώντας χωρίς νόημα, μια ερώτηση χωρίς απάντηση!)
6 σχόλια:
Πολύ καλό.
Πώς σε νιώθω, Μαριαλένα... Σου στέλνω την καλησπέρα μου και πολλά φιλιά!
Καλησπέρα στους φίλους Return & Serenity! Η άνοιξη, το φως, η διάθεση η ίδια, με ωθεί να σχηματοποιώ τις σκέψεις μου σαν ανοιξιάτικη μπόρα! Σας ευχαριστώ και τους δύο για το αποτύπωμά σας!
Κι ένα υστερόγραφο, το οποίο ...επίτηδες καθυστέρησα να το γράψω,
για να το βρεις αύριο το πρωί εν είδει "δώρου" (έχω καταλάβει ότι σου αρέσουν οι μικροεκπλήξεις, τα ξαφνικά).
Λοιπόν:
"Φτάνει που γεύτηκα τη γεύση του φιλιού σου,
Σαν άγουρη φράουλα κομμένη απ’ το κλαρί."
"Φτάνει που πρόλαβα να δω μέσα στα μάτια σου
Ό,τι δεν ήταν ούτε αλήθεια, μα ούτε ψέμα."
Δυο, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικά δίστιχα μέσα στο όλο ποίημα.
Είναι διαιώνια αλήθεια πως όσο πιο ειλικρινής είναι κάποιος τόσο πιο επιτυχημένη είναι και η ποίησή του.
Αυτό συνέβη και εδώ.
Στηρίζω ελπίδες πάνω σου! Μην με διαψεύσεις! (καλά μην αγχωθείς κιόλας...)
Ποτέ δε φτάνει η μια φορά. Αλλά θα έρθουν άλλες φορές, με άλλους. Με άλλους - που θα νοιώθουν κι εκείνοι όπως εσύ. Η μονόπλευρη αγάπη κόβει βαθιά αλλά γιατρεύεται η πληγή. Οχι με το χρόνο. Οχι. Με το Επόμενο Φιλί.
Καλό βραδάκι.
Η "τύχη" μου επεφύλαξε να διαβάσω και να κρατήσω στη καρδιά μου σήμερα, τα παραπάνω σχόλια από δύο ανθρώπους που εκτιμώ πολύ την άποψή τους!
Αγαπητέ μου Return, η ανάγκη μου να εκφραστώ και όχι μόνο, με οδηγεί όπου με οδηγεί με τον λόγο, μα η δική σου παραίνεση μου δείχνει ότι το μονοπάτι αυτό γίνεται δρόμος και προορισμός που κάθε μέρα που περνάει σχηματοποιείται όλο και περισσότερο. Σ'ευχαριστώ από καρδιάς που πιστεύεις στις προσωπικές μου καταγραφές και εμπνεύσεις. Το νοιάξιμό σου σημαίνει πολλά για μένα και όντως λατρεύω αυτές τις μικρές εκπλήξεις που μου επιφυλάσσεις. Σ'ευχαριστώ!
Αγαπητέ μου Λύσιππε, δεν έφτασε μόνο μια φορά για να γραφτεί αυτό το ποίημα, ήταν η σχέση η ίδια που μου άφησε αυτές τις μνήμες. Η αγάπη μας φόβισε, δεν έφτασε να μας ζεστάνει! Μάθημα ζωής ήταν, αλλά αυτή η επόμενη σπίθα που θα ανάψει για να πυροδοτήσει τη καρδιά μου είναι πόθος ασίγαστος!
Δημοσίευση σχολίου