Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο Οδυσσέας κίνησε να φύγει από την Τροία
Σαν νικητής το βέβαιο, μετά από δέκα χρόνια.

Πήρε ένα πλοίο έτοιμο, γεμάτο ανδριωμένους
Λάφυρα φόρτωσε πολλά απ’ την καμένη Τροία.

Έφυγε μες τη θάλασσα τα πέλαγα να ορίσει
Για να γυρίσει σύντομα στη νήσο της Ιθάκης.

Όμως καθώς ταξίδευε στο πέλαγο του Αιγαίου,
Η τύχη άλλα θέλησε να του εφανερώσει…

Καθώς λιμάνια έψαχνε για να βρει τα απάγκια
Στους Λαστρυγώνες έφτασε, στην Καλυψώ, στην Κίρκη.

Στου Κύκλωπα μες τη σπηλιά έστησε μια πλεκτάνη
Και οι Λωτοφάγοι θέλησαν να τον εξεγελάσουν!

Μα τους θεούς στον Όλυμπο, βρέθηκε να γυρίζει
Με χάρτη τη πατρίδα του και με τυφλή πυξίδα.

Τα χρόνια πως εκύλησαν, πολλά το δίχως άλλο
Χρόνια που όλα δύσκολα φαινόταν του Οδυσσέα.

Όμως σαν κείνος έφτασε στη νήσο των Φαιάκων,
Μόνος σαν γερο-κουρελής, ναυάγιο στη ξέρα.

Το γένος του κατάλαβαν πως ήταν του Λαέρτη
Και ο βασιλιάς του πρόσφερε το πλοίο στη πατρίδα.

Κι ο Οδυσσέας έκανε ό,τι ήτανε γραμμένο
Στης Μοίρας τα κατάστιχα, απ’ τους θνητούς κρυμμένα.

Τη χώρα του αντίκρυσε μετά από δέκα χρόνια
Ιθάκη την ελέγανε στον κόσμο αυτή μονάχα!

© Μαριαλένα, 12/03/2006 (για το ταξίδι και τον προορισμό, ένα βράδυ Κυριακής)