Ανέντιμα σχεδόν σε ακουμπώ
ψυχούλα μου.
Προβάρω τα βέλη του ολέθρου
στο εύθραυστο κορμάκι σου.
Ψυχούλα μου.
Και σαρκαστικά επαίρομαι η ανόητη.
Για μια νίκη δίχως νόημα,
για μια αυταπάτη.
Για το τίποτα.
Σκίζω λουρίδες από το φόρεμα που σου φτιαξα
και σε βασανίζω αρώτηγα.
Ψυχούλα μου.
Σου δίνω ψίχουλα για να χορτάσεις την ανάγκη σου
και σου στερώ τα βασικά σου δικαιώματα.
Για το τίποτα.
Θέλω να βγω απ' τον Λαβύρινθο της σκέψης μου,
της απαξίωσης να αφήσω τα στολίδια.
Φτερά και πούπουλα με τίμημα ανεκτίμητο
που στη συντέλεια σε οδηγούν ταχύτατα.
Ψυχούλα μου.
(c) Μαριαλένα, 28/03/2006
Τρίτη, Μαρτίου 28, 2006
Μια ψυχή-ένα τίποτα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Όμορφο ποίημα και συγκινητικό, Μαριαλένα.
ΥΓ/ Τσέκαρε το mailbox σου.
Σ'ευχαριστώ για τις επισημάνσεις. Τώρα είναι εντάξει! M. ;-}
Ακόμα και τη βία που ασκεί το εγώ ενάντια στην ψυχή την αποδίδεις με μια γλυκύτητα. Αγαπάς τον εαυτό σου, Μαριλένα. Εύχομαι το επόμενο ποίημά σου να έχει αυτό σαν θέμα: την αγάπη προς τη Μαριαλένα.
Με αγάπη & εκτίμηση, Βίλλυ
Υ.Γ. Σ'ευχαριστώ που με τη διαίσθησή σου πιστεύεις σε μένα. Θα χαρώ αφάνταστα να ανοίξουν πολλές πόρτες ταυτόχρονα! Και παράθυρα, δεν μας πειράζει! ;-)
Δημοσίευση σχολίου