Στον κήπο των ονείρων σου θα μπω,
ακροβατώντας στων δακτύλων μου την άκρη,
μέχρι να βρω τον μυστικό τον θησαυρό,
που θα με βγάλει στου έρωτά σου τα πελάγη.
Κι έπειτα σαν το κλειδί σου θα κρατώ,
στη κλειδαριά της καρδιάς θε να το βάλω,
ρίγη του πάθους να διαπερνάνε και τους δυό,
καθώς ο ένας θα χάνεται γλυκά μέσα στον άλλον.
Και τότε τα μάτια θα ανοίξουν της ψυχής,
όπως τα σώματα γυμνά θα αχνοφέγγουν,
μικροί θεοί θα κοίτωνται επί της γης,
όταν σπονδή στον οργασμό θα καταθέτουν.
(c) Marialena, 19/11/2006
Κυριακή, Νοεμβρίου 19, 2006
Στον κήπο των ονείρων
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Αχ βρε τρυφερουλι μου.Ποσο ωραια και γλυκα ειναι τα συναισθηματα που ξεχειλιζουν μεσα απο τις λεξεις σου.....
Αν ήμουν μια πυγολαμπίδα
θα'ρχόμουν κάθε βράδυ
στο προσκεφάλι σου
Θα σου'φεγγα με χάρη
και εκει στο μαξιλάρι
θα γλύστραγα απαλά
μες την αγκάλη σου
@ Παναγιώτα: Θέλω να πιστεύω κατά βάθος πως ολονών οι ψυχές έχουν αυτή την ομορφιά, το μυαλό και ο εγωϊσμός μας είναι που τη κουκουλώνουν με τα πιο αδέξια και άσχημα ρούχα να μην φανεί τι είναι!
@ Μελομένος: Νομίζω πως από σήμερα το βράδυ θα αφήνω ανοικτό το παραθυρόφυλλο, μήπως αυτή η πυγολαμπίδα κρυώνει και θέλει να έρθει να ζεσταθεί στην αγκαλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου