Σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
το μάζεψα για σένα,
μην τύχει και φανείς ξανά,
κάπου απ' τα περασμένα.
Σταλιά σταλιά σε καρτερώ,
να ρθεις εδώ μπροστά μου,
σαν οπτασία ή ξωτικό
που ζει στα όνειρά μου.
Σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
για σένα θα φυλάξω,
σαν θα διψάσεις να κρατώ,
να ρθω να στο σταλάξω.
(c) Marialena, 12/11/2006
Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006
Οπτασία
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
σταλιά σταλιά μάζεψες τόσο φώς
και τον ήλιο που σκορπάς
να'ξερα ποιός στον χάρισε;
σπυρί σπυρί αγάπη κι έρωτα
στις χούφτες σου μαζεύεις
για να τα σπείρεις στους αγρούς
μές το χειμώνα
να γεννηθούν χιλιάδες άνοιξες
@ Melomenos: Σ'ευχαριστώ για την γλύκα και την τρυφερότητα του σχολίου σου, είναι τόσο όμορφη η αίσθηση που απεκόμισα, να σαι καλά!
Απάντηση να σου δώσω μέσα από τις σκέψεις μου όπως προκύψει, όταν...
σε φιλώ, Μ.
Δημοσίευση σχολίου