Η Θυσία της Ιφιγένειας

- Γιατί πατέρα μου καλέ,
γιατί αυτήν την ώρα
με διάλεξες να έρθω εδώ,
μπροστά σ’ αυτά τα πλοία?

- Καλή μου Ιφιγένεια,
κόρη μου λατρεμένη,
ο Δίας μου το μήνυσε
το μήνυμα ετούτο,
για να αρχίσει λέει καλά
η εκστρατεία στην Τροία.

- Πατέρα μου συγχώρα με,
μα μες τους αντρειωμένους,
τι θέλω εγώ και βρίσκομαι,
μικρό κορίτσι πράμα?

- Παιδί μου ανυποψίαστο,
παιδί εσύ αθώο,
πατέρας σου κι αν ήμουνα,
πατέρας σου δε θα μαι…

- Γιατί πατέρα μου καλέ
πες μου τι σε βαραίνει?
Συμβαίνει τίποτα κακό,
Κάτι ν’ ανησυχήσω?

- Κόρη εσύ μονάκριβη,
απ’ όλες διαλεγμένη,
ο Χάρος σε εκάλεσε
να πας στον άλλο κόσμο.
Συγχώρα με παιδάκι μου,
Μα πρέπει να πεθάνεις!

- Πατέρα μου τι έκανα.
Ν’ αξίζω τέτοια τύχη?
Μόλις εχθές γεννήθηκα
Και τώρα εδώ θα σβήσω?
Αν είναι θέλημα Θεού
Έτσι λοιπόν ας γίνει!

- Σώπασε κόρη άμοιρη,
σώπα και δεν αντέχω,
να βλέπω τα ματάκια σου
να κλαιν απελπισμένα.
Η μοίρα σου το έγραψε,
κι εγώ αυτό θα πράξω.
Ξάπλωσε πάνω στο βωμό,
Σε λίγο θα κοιμάσαι!

- Αντίο κόσμε άδικε,
αντίο γονείς κι αδέλφια,
η ώρα τώρα έφτασε
να φύγω απ’ τη ζωή.
Στο έρεβος θα κατοικώ,
Ψυχή με δίχως σώμα,
Ανάθεμα το αίμα μου
Στα τόσα άλλων αθώων.
Κράτα πατέρα μου γερά
Και κάνε τη θυσία!

© Μαριαλένα, 22/02/2006 (εμπνευσμένη από την Ομήρου ιστορία και έπεται συνέχεια)