ΌΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ

Παράξενα, παράδοξα μου φαίνονται όλα τώρα
Τώρα που σήμανε ο καιρός και έφτασε η ώρα.

Ψάχνω μα δεν αναζητώ, κοιτάζω μα δεν βλέπω
Το τι συμβαίνει γύρω μου απλά το παραβλέπω.

Πες μου μια λέξη μοναχά, μια τόσο δα λεξούλα,
Που θα κινήσει τα κουπιά στ’ ονείρου τη βαρκούλα.

Έλα να φύγουμε απ’ εδώ, να πάμε σ’ άλλα μέρη
Εκεί που τρέχει ο άνεμος και μένει ένα αστέρι.

Πάμε να βρούμε ουρανό, ν’ αγγίξουμε τον ήλιο
Να φτάσουμε μακρύτερα απ’ τον αρχαίο Νείλο.

Βάζω φτερά στους ώμους μου και φτάνω σε μιαν άκρη
Για να πετάξω πιο ψηλά, να χω τη Γη αγνάντι…

(c) Μαριαλένα, 05/07/2005 (Σαν να ζωγραφίζω σε μια έμπνευση της στιγμής)