Θα κάνω φορεσιά μου ένα πέπλο
της νύχτας της χλωμής να με τυλίγει
και θα φορέσω στα μαλλιά μου
ένα αγέρι,
για να ρθω να σε βρω αγαπημένε.
Θα φτάσω να αγγίξω ένα αστέρι
μικρή μου φωτεινή δροσοσταλίδα
και μ' ένα ξόρκι θα πετάξω
μέχρι τα πέρατα του κόσμου,
για να ρθω να σε βρω αγαπημένε.
Και αν δεν μπορέσεις να με δεις
να τριγυρνώ εκεί κοντά σου,
κοίτα τριγύρω για να δεις τα μαγικά μου
όταν στα μάτια σου θα αλλάζει το τι βλέπεις
τότε θα έρθω να σε βρω αγαπημένε.
Marialena, 9/3/2008
Δεν ξερω γιατι αλλα οταν διαβαζω τα ποιηματα σου μεσα μου εχω μελωδιες.Παντα μου συμβαινει αυτο και μονο με σενα εδω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαλλον γιατι η καρδια σου τραγουδαει αλλοτε χαρουμενα κι αλλοτε θλιμμενα την ωρα που γραφεις.Σε φιλω.
Σου γραφω στο facebook kατι μπες να δεις.
Φαραόνα μου, η μελωδία που αναδύεται μέσα από το πάντρεμα των λέξεων είναι και για μένα από τις πιο ωραίες αισθήσεις όταν γράφω και στη συνέχεια διαβάζω τα ποιήματά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν οι νότες υπονοούνται καθώς μεταφέρουν αέρινα τα νοήματα στο μυαλό και στη καρδιά μας.
Σε φιλώ.