Προχώρα!

Προχώρα, προχώρα σου είπανε
Να γίνεις άνθρωπος σωστός,
Της κοινωνίας ουραγός
Προχώρα!

Κρατώντας αλλουνού σειρά
Με μάτια μόνο σφαλιστά,
Προχώρα και μην ρωτάς πολλά
Στην ανηφόρα.

Κι αν κάπου εσύ θα απορείς
Αν το κλειδί ποτέ θα βρεις
Εκεί μακριά στην σκοτεινιά,
Νόημα δεν θα βγάζεις πια.

Προχώρα, προχώρα ολοταχώς
Μην χάσεις τον εμπρός τυφλό,
Που σ’ οδηγεί γονατιστός
Προς τον γκρεμό που στέκει εμπρός.

© Marialena, 16/10/2007

Άραγε ζεις?

Feeling Blue, image by http://home.comcast.net

Ζείς αγκαλιά με τα φαντάσματα,
με ανύπαρκτες υπάρξεις που στοιχειώνουν,
στης φαντασίας τα πενιχρά οράματα
και στης ψυχής τους άδειους διαδρόμους.

Ζεις παρά φύσιν έρωτες,
ανύπαρκτους στη πλάνη του μυαλού σου
περνόντας από αδάμαστα κύματα,
ρίχνοντας πέτρες στους αδόκιμους καημούς σου.

Ζεις πέραν από το τώρα και το σήμερα,
στο χθες στραμμένος αντίστροφα κοιτώντας,
μα πες μου πόσο νεκρός είσαι μέσα σου
όταν μες στην παράνοια γλυστράς παραμιλώντας.

Άραγε ζεις?

Εν απογνώσει

Πέρασε πάνω της σαν μια λευκή λωρίδα,
Γεμάτη όνειρα και αισθήματα κρυμμένα
Από αυτά τα δίχως μέλλον και ελπίδα,
Όμοια με εκείνα στο σεντούκι που φυλούσε.

Κι εκείνη ξύπνησε από ύπνο του δικαίου,
Δεν καταλάβαινε ακόμα τι συνέβη
Ίσως να ήταν του μυαλού αποκαΐδια
Ή μάλλον έπρεπε απόκρυφα να μείνουν.

Μα των ματιών της οι εικόνες διαλυόταν,
Καθώς τα είδωλα που ήξερε για οικεία
Στρέφονταν τώρα στην πλευρά του εφιάλτη,
Όσο κι αν ήλπιζε ότι απλά ονειρευόταν.

Μαγνήτης έγινε η σκέψη της η δόλια,
Δεν το μπορούσε να αποφύγει το μοιραίο
Μήτε που διάλεξε να ζήσει ξεχασμένη,
Ούτε που πίστευε ποτέ πως ήταν έτσι.

© Marialena, 16/10/2007

Κυρά της Λίμνης

Livadia, Fountains of Krya, image by Marialena, 2007

Κυρά της Λίμνης σε ονόμαζαν

όσοι σε ήξεραν παλιά,

νεράιδα όμοια να βαδίζεις

στου ποταμού τα άκρια.

Φιγούρα ήσουν λυγερή,

κόρη του Δία εσύ εκλεκτή

που σε θνητής μητέρας σώμα

έγινες άνθρωπος.

Όμως σαν έφτασες να ζεις,

να μεγαλώνεις και να ανθείς,

μια φωτιά, μια πνοή,

μπήκε στο σώμα σου.

Έρωτα βέλη βρέθηκαν

να σου λαβώνουν τη καρδιά

και συ με χέρια ανοικτά

να ψάχνεις το Όνειρο.

Νέον που είχες στη καρδιά,

άνθρωπος να ήταν ή ψευτιά

που για χατήρι του εσύ

άφηνες τη ψυχή στη γη.

Μα ο Δίας θύμωσε πολύ,

η Κόρη του η Εκλεκτή

δεν θα εκοίταγε θνητό

όσο θα ζούσε αυτή εκεί.

Και συ Κυρά μοναδική,

πήγες ξανά πάλι εκεί

που είχες βρει τον Έρωτα

να σε λυτρώσει μοναχή.

Μα ο Θεός ο φτερωτός,

δεν ήταν πάντα εκεί παρών

και συ κοιτώντας τα νερά

πήδηξες μέσα κλαίγοντας.

Κι έγινες ξακουστή μορφή,

Κυρά της Λίμνης εσύ εκεί

καθώς η πλάση σε θρηνεί

μέσα στα άγρια ύδατα.

Marialena, 12/10/2007

Το Ταξίδι

Image by http://blogs.suntimes.com

Κι έφτασε μια μέρα
που άφησες πιο πέρα
τα μπαγκάζια σου
κι ανέτοιμος από καιρό
όπως ήσουν,
περπάτησες με χέρια
κρεμασμένα
προς την έρημο.

Ξεμάκραινες ολοένα
και πιο πέρα, θυμάσαι,
καθώς τα βήματά σου
σε έφερναν
όλο και πιο κοντά,
μα ακόμα πιο μακριά
από τον στόχο σου.

Δίχως πυξίδα ή άλλο
σημάδι στον ορίζοντα
βάδιζες,
με πόδια να λυγούν
σε κάθε βήμα
μα όσο το κορμί σου
εγκατέλειπες,
τόσο γινόσουν σώμα
κι αίμα της ερήμου.

Marialena, 10/10/2007

Μοναξιά μου

Lonely, image by www.sptimesphotos.com

Μοναξιά μου,
Φόρεμα λευκό να βάλεις
Να έρθεις πάλι να με πάρεις,
Στ’ άλλου κόσμου τα κανάλια
Τα αφανέρωτα.

Μοναξιά μου,
Άτι αρχοντικό καβάλα
Πέρνα απ’ τα μισά ουράνια,
Φτάσε εκεί που σε προσμένω
Τα αξημέρωτα.

Μοναξιά μου,
Μη μου πεις ψέμα ή αλήθεια
Βγάλε μόνο από τα στήθια,
Τον καημό του έρωτά μου
Στον Αχέροντα.

Μοναξιά μου,
Κάνε μου μόνο μια χάρη
Πες του πάλι να προλάβει,
Ήλιος μου λαμπρός να γίνει
Εις τα πέρατα.

© Marialena, 07/10/2007

Ηλιαχτίδα

Sunray, image by http://copart.virtualave.net

Σαν ηλιαχτίδα μπήκες μέσα στη ζωή μου,
Μέσα απ’ τα σύννεφα που ουρανού θωριά πλανεύαν,
Όταν ταυτόχρονα φεγγάρι αχνοφαινόταν
Και ο ήλιος πρόβαλε κάπου εκεί ψηλά στο βάθος.

Σαν ηλιαχτίδα είδα το χαμόγελό σου,
Όχι αγγέλου ή μη ανθρώπινου στην όψη
Απλά ένας άνθρωπος με αισθήματα και ανάγκες
Όμοιος με όλους μας και ας μείνει αυτό το κάτι.

Σαν ηλιαχτίδα σε μια ψυχή στο περιθώριο,
Αυτό μπορώ να το ιδώ με μάτια άλλα
Καθώς κοντά σου βρέθηκα για λίγο μόνο,
Μα μου αρκούσε να αφήσω πίσω όρνια και πόρνες.

© Marialena, 02/10/2007

Λύρα του Ορφέα

Όπως το όνειρο προβάλλει το ξημέρωμα,
σαν την αυγή που απαλά το φως χαρίζει
μια σου λέξη, ένα του ματιού φανέρωμα,
φτάνει να έλθει και στα άσπρα να με ντύσει.

Παίξε Ορφέα μου τη λύρα στο στερέωμα,
Πες της να βγάλει μελωδίες και τραγούδια
Στείλτα μου όλα να με βρουν στης γης τα πέρατα,
Να τα έχω σύμμαχο στης μοναξιάς τη ρούγα.

Φτιάξε για μένα το τρυφερότερο νανούρισμα,
Κάντο να ακούγεται και να ημερεύει η πλάση
Κι έπειτα δέσε το εις του Ερμή τα πέδιλα,
Με το κηρύκειο στο χέρι να προφτάσει.

© Marialena, 25/09/2007

Links: The meaning of Lyra (ή αλλιώς τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή...)

Ανέμου Δύναμη

Ascent, image by www.blueroebuck.com

Τα φύλλα της καρδιάς μου άνοιξε,
Άνεμε
και φύσα δυνατά μέχρι να σπάσουν,
γιατί είναι η ζωή ένα σου θρόισμα
κι αλίμονο σε αυτούς
που θα το χάσουν.

Το αίμα στο κορμί κίνησε αέναα,
Δύναμη,
σε κάθε αναπνοή να ξεπηδάει,
μιας και ο δρόμος που
για μας χαράκτηκε κάποτε,
με χνάρια ματωμένα ξεκινάει.

Τα βλέφαρα κλειστά με Πίστη
κράτησε,
για όσα εξελίσσονται στο διάβα,
αφού τα μάτια της ψυχής
θα ανοίξουνε,
πυξίδα στα αβέβαια βήματά μας.

Marialena, 20/09/2007