Τα Φώτα της Πόλης

City Lights

Τα φώτα της πόλης τριγύρω ανάβουν
καθώς το σκοτάδι προβάλλει,
προσόψεις και δρόμοι γύρω αλλάζουν
μέχρι να ρθει ο ήλιος και πάλι.

Τα φώτα της πόλης με κίτρινο βάφουν
τα έρημα δίπλα σοκκάκια,
οι πόρτες κλειστές, κουρτίνες κλεισμένες,
κι η αλάνα δίχως παιδάκια.

Τα φώτα της πόλης μετράνε ανάσες,
εκεί όπου η σάρκα αγοραία πουλιέται,
ουσίες και σκόνες κρυφά σαν ρουφιούνται,
όταν σε ξένους παραδείσους ξεμένουν.

(c) Marialena, 29/01/2007

Δερβίσικος χορός (Sema)

Ωσάν δερβίσης εις την έρημο χορεύω,
με κυκλικές αέναες κινήσεις στον αέρα,
γύρω μου μοναχά ήλιος και η σκόνη επιβιώνουν
και γω χορεύοντας τις αντοχές μου δοκιμάζω.

Ρυθμός τυμπάνων διαπερνάει τη σιωπή μου,
παλάμες στρέφονται προς του ουρανού τα πλάτη,
κλείνω τα μάτια, περιστρέφομαι συνέχεια
και από τον χάρτη του μυαλού μου δραπετεύω.

Δεν είμαι μόνος στο χορό προς τον Θεό μου,
Αλλάχ το όνομά σου το δοξασμένο θα φωνάξω
σαν οι στροφές που με κινούν θα αυξηθούνε
και για μια στιγμή το θείο όραμα θα αγγίξω.

(c) Marialena, 18/01/2007 (it's all a matter of faith...)

Περνάει η ζωή

Image by Krystal Tweeddale - Afterlife

Περνάει η ζωή φίλε,
σαν τον καπνό απ' το τσιγάρο,
μια ανάσα απ' τον Χάρο,
δίχως τον Έρωτα και πάθος,
ποτέ μην κάνεις τέτοιο λάθος.

Περνάει η ζωή φίλε
και ούτε που το χεις καταλάβει,
πες μου ξανά τι έχεις προλάβει,
για να γεμίσει η ψυχή σου
σε αυτήν την άπνοη ζωή σου.

Περνάει η ζωή φίλε
και μαζεμένος στη γωνία,
πόσο φτηνή η ειρωνεία,
του να νομίζεις πως κερδίζεις,
όλα αυτά που δεν ορίζεις.

Περνάει η ζωή φίλε
με όλα τα άδικα δικά σου,
τα ρούχα τα πραγματιά σου,
να χουν ξεφτίσει από χρόνια,
στου βασιλιά τα γύρω θρόνια.

Περνάει η ζωή φίλε,
σαν τον καπνό απ' το τσιγάρο,
μια ανάσα πριν τον Χάρο,
δίχως τον Έρωτα και πάθος,
ποτέ μην κάνεις τέτοιο λάθος...

(c) Marialena, 18/01/2007 (the hip-hop sessions pt.2)

Στιγμές

Image by Krystal Tweeddale - Life

Είναι στιγμές που το μυαλό μου σταματάει
και στα παλιά τα στοιχειωμένα πίσω πάει,
είναι στιγμές που όλο λέω δεν θα αντέξω,
μα είναι κι άλλες που φωνάζω θα παλέψω.

Και είναι οι ώρες μου γεμάτες αγωνία,
μια απόφαση να πάρω στη γωνία,
όλα που έζησα εδώ πίσω ν' αφήσω
και τη καινούργια μου ζωή να ξεκινήσω.

Μα ολοένα αναβάλω τη προσπάθεια,
χρόνο κερδίζω απ' του καιρού την άδεια
και το ρολόι της ζωής μου προχωράει,
όσο κι αν θέλω τις στιγμές πίσω να πάει.

Είναι φορές που η ψυχή οραματίζεται,
σύμπαν αλλιώτικο από αυτό που οσμίζεται
και είναι άλλες που αισθάνεται μονάχη της,
σαν τα τειχία που περνά πέρα απ' τον φράχτη της.

Και είναι οι ώρες μου γεμάτες αγωνία,
μια απόφαση να πάρω στη γωνία,
όλα που έζησα εδώ πίσω ν' αφήσω
και τη καινούργια μου ζωή να ξεκινήσω.

(c) Marialena, 17/01/2007 (the hip-hop sessions pt.1)

Χωρίς ανάσα

Χωρίς ανάσα περνούν μπροστά μου
οι βιαστικοί περαστικοί,
χωρίς να ξέρουν τα όνειρά μου
και στη καρδιά μου πως είσαι συ.

Χωρίς να βλέπω το που βαδίζω,
πέφτω, γυρνώ, παραπατώ,
μα κάπου ανάμεσα στοιχηματίζω
πως εκεί στο τέλος θα σηκωθώ.

Χωρίς ιδέα γι' αυτόν τον κόσμο,
που δίπλα μου τρέχοντας προσπερνά,
σαν ψάρι πάω κόντρα στο ρεύμα,
στον ποταμό που τριγυρνά.

Χωρίς το όνειρο, δίχως την τρέλλα,
τ' όραμα δεν θα αναστηθεί,
χωρίς εσένα μες τη καρδιά μου,
οι ουρανοί είναι κενοί.

(c) Marialena, 17/01/2007

Μαχαίρι από κρύσταλλο

Μαχαίρι από κρύσταλλο στο χέρι κρατάω,
λεπίδα στιλπνή που αστράφτει,
το σώμα ανύποπτα σαφώς προσπερνάω
και ανοίγω της καρδιάς σου το φράχτη.

Πνοή από πυρ το αίωνιο θα φέρω,
να στάξω ευθής στη πληγή,
γιατροσόφι παλιό από μάγια φτιαγμένο,
για να μείνεις κοντά μου εσύ.

Και γω σαν στοιχειό στους αγρούς θα γυρνάω,
με μαχαίρι στο χέρι μικρό,
καρδιές για να ψάχνω κλειστές να μετράω,
για να βρω το γιατρικό.

Και συ αν δεν είδες τι ήλθε κοντά σου,
πλευρό στο πλευρό θα γυρνάς,
θα ψάχνεις να νιώσεις τι λέει η καρδιά σου
κι έπειτα θα τα ξεχνάς.

(c) Marialena, 13/01/2006 (καθώς νυχτώνει...)

Σαν όνειρο

Σαν όνειρο άνοιξα τα δυό μου χέρια,
για να κυλήσεις ωσάν μικρή δροσοσταλίδα
στη παλάμη μου.

Κι έπειτα έγειρα μπροστά για να σε πιάσω,
καθώς φοβόμουν πως θα κύλαγες γοργά μακριά
και θα σε χάσω.

Μα συ μεταμορφώθηκες εμπρός μου,
με σάρκα και οστά σε κάτι άλλο
και ξάφνου χώθηκες με μιας στην αγκαλιά μου.

Ζεστά κορμιά τυλίχθηκαν μαζί,
σε μια αγκάλη που χωρούσε και τους δυο
και το όνειρο πήρε ευθύς φωτιά σαν ένα σπίρτο.

(c) Μαριαλένα, 10/01/2007

Αχ έρωτα!

Ποιός θα λεγε πως κάποτε σ' αγάπησα,
μικρή απατηλή μου οπτασία
τους δείκτες στο ρολόι πίσω αν γύριζα,
θα βούταγα ξανά στη φαντασία.

Κι έπειτα θα γευόμουν τα δυό χείλη σου,
μικρέ θανατηφόρε έρωτά μου
σταγόνα απ' τον ιδρώτα σου που θ' άγγιζα,
ξανά απ' την αρχή στα όνειρά μου.

Αχ έρωτα ατελέσφορε κι απρόοπτε,
αγάπη που δεν πρόλαβες να γίνεις
ήλθες κι απρόσμενα απ' τη ζωή μου έφυγες,
δίχως παυσίλυπο γι' αυτούς που πίσω αφήνεις.

(c) Marialena 03/01/2007

Πύρρειος Νίκη

Ας υποθέσουμε λοιπόν
πως ήλθε τ' αύριο,
αυτό το άμορφο
το τόσο άγριο
κι ας υποθέσουε ξανά
πως μου ανήκεις,
ωσάν τρανή απόδειξη
μιας Πύρρειας Νίκης.

Ας απολέσουμε για λίγο
τη συνείδηση
κι ας αρκεστούμε στο φιλί
του προδωμένου,
γλυκύ που φαίνεται
σαν όψιμη εκδίκηση,
καθώς το χρώμα του
προβάλλει ματωμένο.

(c) Μαριαλένα, 03/01/2007

Νυχτυπόλος

Νύχτωσε πάλι κι έφτασε η νύχτα, Νυχτυπόλε.
Αέρας δρυμής αντάμωσε τη μοναξιά,
στις πόλης τα σοκκάκια.

Φώτα που γνέφουν βιαστικά σε μάτια θολωμένα,
φτηνό ουίσκι και καπνός για να περάσει
η νύχτα.

Νύχτωσε τάχα πιο νωρίς η νύχτα Νυχτυπόλε.
Αμπαρωμένα σώματα σε κρύπτες αγνωσίας,
καγχάζουν με το τίποτα πως τη ζωή κατέχουν.

Χέρια σαν ρόδα αμάραντα, ψυχές απεγνωσμένες.
Πως θα γεμίσουν το κενό, η μόνη τους η έννοια
και ξάφνου από το πουθενά προβάλλει ο Καβαλάρης.

(c) Marialena, 02/01/07 (Καλή Χρονιά!)