Σαν το κεράκι

image by http://www.headvoice.com

Σαν το κεράκι στο Βοριά
στέκω μονάχη,
ανάμεσα σ' άλλες ψυχές
και άλλα πάθη

Σαν το κεράκι από Φως
φεγγοβολάω,
αγάπη λέγεται η πηγή
κι ας το ξεχνάω

Σαν το κεράκι αχνοφέγγω
και όλο λιώνω
σαν τη δική σου την αγάπη
ανταμώνω

Σαν το κεράκι που τ'αγέρι
θα φυσήξει,
όταν με ήλιο ή νυχτιά
πάει να σβήσει.

Marialena, 03/06/2007

Λες και σου ζήτησα πολλά

image by http://www.jappy.de

Λες και σου ζήτησα πολλά,
μονάχα ένα,
να μ' αγαπάς αληθινά
κι άλλον κανένα

Λες και σε πίστεψα η τρελλή
σαν καρδιοχτύπι,
καθώς απλά για μια στιγμή
ήλθε η Λήθη

Λες και τάμα έκανα πικρό,
να μένω μόνη,
εγώ που τόσο σ' αγαπώ
κι ας με πληγώνει

Λες να ναι γραμμένα στη ζωή
έτσι να γίνουν
και μοναχά για μια στιγμή,
αλλιώς να δείχνουν?

Μarialena, 03/06/2007 (κάπως έτσι λες να μοιάζει η έλλειψη αγάπης...)

ΝΥΧΤΑ ΠΑΘΟΥΣ

image by http://www.spiritoribelle.com

Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

μια νύχτα μόνο

για να σε έχω αγκαλιά,

να σε γεμίζω με φιλιά

και εγώ να λιώνω.

Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

νύχτα γεμάτη,

από δυό χείλη φλογερά

και δυο χέρια ικανά

να κάνουν στάχτη.

Μια νύχτα πάθους

σαν κι αυτή,

ζωγραφισμένη στο χαρτί,

με ένα μπλοκ και ένα στυλό,

συνοδοιπόρους.

Μια νύχτα πάθους εκρηκτική,

πόσο μα πόσο ερωτική,

θε να σου δώσω

όμοια δεν βάζει η λογική,

σε άδειους δρόμους.

Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

αυτή μονάχα,

που θα κρατήσει ως το πρωί,

που θα μας βρει τους δυό μαζί

κι ύστερα τάχα...

Marialena, 30/05/2007

Ζωή κουβάρι

Pentafoil Tangle, image by http://www.cs.berkeley.edu/



Κουβάρι είν' η ζωή

μεγάλο,

φτιαγμένο από κόκκινη κλωστή

και υφάδι,

με ίνες από χρυσό,

ανάμεσά τους.



Κουβάρι είν' η ζωή

σου λέω,

μ' αρχή και τέλος

και κόμπους να μπλέκουν

τις κλωστές,

στη μέση.



Κουβάρι είν' η ζωή

κι όποιος το πήρε αγκαλιά

μαζί του πήγε,

απ' την αρχή στο τέλος,

εκατοστό εκατοστό

αφήνοντας ξωπίσω.



Κουβάρι είν' η ζωή

κι αν δεν το κλώτσησες

μήτε το έμπλεξες

στη διαδρομή,

τότε στο τέλος του

θα φτάσεις να το λύσεις.




Marialena, 29/05/2007

Κράμα

Κράμα Θεού γεννήθηκες,

πλάσμα εσύ αιθέριο

άνθρωποι σ' έφεραν στη γη,

να ζήσεις και να ανθίσεις.

Με χίλια μύρα σ' έραναν

οι όμορφες νεράιδες,

για να βαδίσεις στη ζωή

μ' ευχές προστατευμένο.

Έφτασες και μεγάλωσες

και έγινες πια μεγάλο,

πλάσμα εσύ αιθέριο

σε όλα ευλογημένο.

Κι οι Μοίρες οι προστάτιδες

πάντα κοντά σου ήταν,

για να σε παίρνουν αγκαλιά

ενώ εσύ κοιμόσουν.

Και είδες όνειρα πολλά

γεμάτα από αγάπη,

που σου φορτίσαν τη καρδιά

με όσα εσύ ποθούσες.

Και ήλθε η μέρα κάποτε

που έγιναν στ' αλήθεια,

όλα τα φτερουγίσματα

απ' τη ψυχή βγαλμένα.

Marialena, 24/05/2007 (αγγίζοντας κομμάτια της ψυχής μου...)

Αν...

Painting by Kitagawa Utamaro, "Lovers", 1788

Αν μου ζητήσεις να σου πω πόσο σ' αγάπησα,
ψάξε καλύτερα να δεις μες τη καρδιά μου,
γιατί τα λόγια τα πολλά δεν τα προτίμησα
όταν ξεπρόβαλλαν δειλά τα αισθήματά μου.

Αν με ρωτήσεις να σου πω αν σ' ερωτεύτηκα,
τα μάτια κλείσε για να νιώσεις το φιλί μου,
χείλη στα χείλη καθώς το δρόμο τους θα βρίσκουνε
και θα χαράσσουν μονοπάτια στο κορμί μου.

Αν μου χαρίσεις μια πνοή απ'την ανάσα σου,
καθώς αγγέλοι στη ψυχή σου φτερουγίζουν,
θα την φυλάξω σαν πετράδι μες το στέρνο μου,
για να την βρεις μπρος στα σκαλιά του Παραδείσου.

Marialena, 22/05/2007

Ανεπαίσθητα

Μικρά ανεπαίσθητα βήματα,
κύματα,
ριπές του ανέμου
που στα μάτια σου προβάλλουν,
σταγόνες της βροχής
που έπεσε στο έδαφος,
πέλαγος,
ορίζοντα γραμμή
που φάνηκε για λίγο.

Δέντρα ανθούς που έβγαλαν,
όμορφους,
όπως η Άνοιξη
χαράχτηκε στη φύση,
άγγιγμα ανθρώπινο,
πρόσωπο,
αίσθηση της στιγμής
που βιάστηκε να σβήσει.

Χτύποι καρδιάς, αρώματα,
χρώματα,
αίμα καυτό να πλημμυρίζει το κορμί μου,
ήλιος που απέναντι έλαμψε,
πέταξε,
βγάλε φτερά κι απογειώσου,
ύπαρξη μου!

Μικρά ανεπαίσθητα μόρια,
όρια,
ίχνος πνοής σε ένα έρημο τοπίο,
πράξεις και σκέψεις,
λέξεις,
καλό ταξίδι στο τραγούδι σου,
ζωή μου.

Marialena, 20/05/2007

Μκρό πουλί τ' Ανέμου

image by http://katherinedunn.net

Στα χέρια μου σε κράταγα,
μικρό πουλί τ' Ανέμου,
στις χούφτες μου εφώλιαζες
σαν έπεφτε η βραδυά,

μα ήρθαν χρόνια απρόβλεπτα
και έφυγες μακριά μου,
άλλη αγκαλιά σε τράβηξε
και κίνησες να πας.

Στα χέρια μου μεγάλωσες,
μικρό πουλί τ' Ανέμου,
κάθε που νιωθες μοναξιά
σε μένα πάλι ερχόσουν,

μα κάποτε βαρέθηκες
και θέλησες ν' αλλάξεις,
να δεις βουνά και θάλασσες
και μέρη άλλα νέα.

Κι έγινε ετούτη η φωλιά,
μέρος να μην ξανάρθεις,
έφτιαξες κάπου άλλη μια
σαν έφυγες μακριά μου,

μα ήλθαν έτη δίσεκτα
και οι καιροί αλλάξαν
και τότε γύρισες ξανά
εκεί που σ' αγαπούσαν!

Marialena, 16/05/2007

In Memoriam

Για την Αμαλία...
Candle in the Wind, image by http://thefrozenmemory.com

Κοιμήσου κόρη όμορφη
κι ας πλάκωσε ο Χάρος,
να σου στερήσει τη ζωή
που φύλαγες στο σώμα.

Κοιμήσου κόρη μου καλή
κάτσε και ξεκουράσου
κι αν θύελλες εδιάβηκες,
τώρα θα σταματήσουν.

Κοιμήσου κόρη μου εσύ,
φύγε μακρύ ταξίδι
πήγαινε ως τον Ουρανό
εκεί που τώρα ανήκεις.

Κοιμήσου κόρη δυνατή,
νίκησες την αρρώστεια,
μα κι ό,τι πέρασες στη γη
εσένα δεν σε αγγίζει.

Marialena, 29/05/2007