Waiving lillies

Lillies by Sarah Bishop, May 2006

Aiming at the clouds, rising high
I brought you some lillies for an occassion so right
I tried to forget you, I tried as I might,
and yet all these flowers reminded me of a night.

A colourful evening that lead to a night,
when we were together feeling so right
the sky was awesome, the stars shone so bright
the warm of your body was leading me right.

Still for one good reason or other besides,
the fantasy was over before it began
and there I was standing confused and deprived
of your sweet loving, your face and your smile.

I took back the flowers, holding them tight
I was kind of lonesome while my feelings went by,
waiting to kiss you, I was playing with my mind
while the lillies waived me good bye.

(c) Marialena, 21/03/2007

Φτερά αγγέλου

Angel Wings

Ολάκερο ταξίδι έκανα μέσα στο είναι σου,
ψυχή μου εσύ και πάθος προδωμένο,
φτερά αγγέλου έβγαλα στο σώμα μου
και να πετάξω πρόφτασα με θάρρρος δανεισμένο.

Τη γη και τα ποτάμια εξερεύνησα
καθώς μετρούσα τις ανάσες πριν το τέρμα,
καθάριο ουρανό ενώ ονειρεύτηκα,
μες στα σκοτάδια όταν σμίγαμε παρέα.

Μα έγινες στο νου μου μια ανάμνηση,
ένα αντίο που δεν είπαμε στα ίσια,
καθώς το σώμα τη ζεστασιά σου έψαχνε
και η ψυχή τα δυό φτερά τα αγγελουδένια!

(c) Marialena, 20/03/2007

Ο περιηγητής

Drawing by Adolfo Arranz, from the "Ring of Nimbelungen"

Μ' ένα ραβδί στον άδειο δρόμο περπατάω,
δίχως να ξέρω που ο δρόμος θα με βγάλει,
τα λιγοστά υπάρχοντά μου κουβαλάω
κι όπου το βράδυ θα με βρει, θα ξαποστάσω.

Γένια μακριά και τα μαλλιά μου σαν μπαμπάκι,
ήλθαν τα χρόνια και τα άλλαξαν ως έχουν,
μάτια που γύρω τους κοιτούν στο μονοπάτι
και μια μαγκούρα να βαστάει το κορμί μου.

Οι μήνες πέρασαν, το ίδιο και τα χρόνια,
μα εγώ στη στράτα μου μονάχος συνεχίζω,
είναι που κάποτε σηκώθηκα να φύγω
και από τότε δεν μπορώ να σταματήσω.

Είδα στο διάβα μου πολλά για να θυμάμαι,
τοπία, πλάσματα, βουνά και πεδιάδες,
μα ένα που έχω από όλα να διακρίνω,
είναι πως είμαστε Θεού πνοή κι ανάσα.

Γέρος κι αν έγινα γυρίζοντας τον κόσμο,
μέσα μου έψαξα για να βρω μιαν άκρη,
η μοναξιά και ο άερας σύντροφοί μου
κι εγώ το δρόμο το δικό μου να βαδίζω.

(c) Marialena, 16/03/2007 (γιατί μερικά πράγματα δεν έχουν εξήγηση σε αυτή τη ζωή)

Το ταξίδι της ψυχής

Στα σύννεφα γεννήθηκα ψηλά,
σαν ένα δάκρυ του Θεού ή μια ανάσα,
χωρίς να έχω σώμα και μορφή,
καθώς ως δημιούργημά Του με είχε πλάσει.

Στη γη με έστειλε να κατοικήσω ευθύς,
σαν άνθρωπος να ζήσω τη ζωή μου,
μα κράτησα μέσα μου κάτι απο εκεί,
που να θυμίζει την καταγωγή μου.

Ψυχή θαρρώ το λένε εδώ στη Γη,
αυτό το απομεινάρι που φυλάω
και κάθε που τα μάτια εκεί γυρνώ,
θυμάμαι τον Θεό μου που ξεχνάω.

(c) Marialena, 11/03/2007

Ο κυνηγός

Όπως το αγρίμι τριγυρνούσα μες τη ζούγκλα,
τροφή να ψάχνω για να θρέψω το κορμί μου,
ούτε νερό, μήτε φωτιά είχα ν' ανάψω
και ίσκιο έψαχνα για να βρω να απαγγιάσω.

Εκεί που κοίταγα στου ουρανού τα βάθη,
σκοτάδι έβλεπα και τ' άστρα να αχνοφέγγουν,
μα που να κρύφτηκε απόψε το φεγγάρι
και δεν ξεπρόβαλλε ούτε μια φεγγαροαχτίδα?

Μες τη σιωπή μου επροτίμησα να μείνω,
δεν είχε νόημα να κάνω κάτι άλλο,
καθώς η νύχτα είχε πλακώσει τη ματιά μου
και η ψυχή μου ήθελε να ησυχάσει.

Μα όπως έπεφτα στου ύπνου την αγκάλη,
όνειρο είδα πως σε λαβύρινθο βρισκόμουν,
δίχως αρχή και δίχως τέλος να διακρίνω
κι η αγωνία για να ξεφύγω, να με καίει.

Αλλά ήταν όμορφος καιρός εκεί που ήμουν,
σαν καλοκαίρι που ως μάνα σε τυλίγει,
τα μάτια άνοιξα ξανά μετά από λίγο,
σαν να ερωτεύομαι με πάθος τη γαλήνη...

(c) Marialena, 10/03/2007


σ.σ. Ευχαριστώ πολύ την Αναστασία, που μέσα από τον Δελφινάγγελό της, με προσκάλεσε να συμμετέχω σε αυτό το υπέροχο παιχνίδι με τις λέξεις που βλέπετε μέσα στο ποίημα υπογραμμισμένες. Παρόλο που ο υπολογιστής μου κόλλησε πάνω από τρεις φορές ενώ προσπαθούσα να το γράψω, τελικά κατάφερα να το ανεβάσω την τελευταία φορά, χωρίς να "παγώσει" κάτι στο μηχάνημα. Είναι ξημέρωμα Σαββάτου και αισθάνομαι ικανοποιημένη από το ερέθισμα και τη δημιουργία. Εύχομαι να υπάρξουν και επόμενες τέτοιες ευκαιρίες για να "παίξω" ξανά με τις λέξεις μέσα στη φαντασία μου. Μ.

Με τη σειρά μου δίνω τη σκυτάλη στους φίλους ιστολόγους:

Lucy Luce

Despoina

Domingo

Debby

Cyrusgeo

να δημιουργήσουν αυτό που νομίζουν ότι τους εκφράζει μέσα από τις παρακάτω λέξεις:

τελείωμα, ύφαλος, μαρτύριο, υπόσχομαι, ανόητος, ηρεμία, πορτοκάλι

Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια από εμένα!

Τα δυό σου μάτια

Δεν θέλω να με δουν τα δυό σου μάτια,
να κλαίω ξενυχτώντας στα σκαλιά,
δεν θέλω να γυρίσουν να μου πούνε,
στα έλεγα εγώ από παλιά.

Δεν θέλω να ποτίσουν τη ψυχή μου,
με εκείνο το φαρμάκι το φρικτό,
δεν θέλω να κοιτάξουν ίσια πέρα,
ξεχνώντας με εμένα στο κενό.

Δεν θέλω να σου πω να μ' αγαπήσεις,
πως δεν ήτανε της μοίρας μας γραφτό,
μα μια ματιά ζητάω να μου ρίξεις,
πριν από τον τελευταίο ασπασμό.

(c) Marialena, 03/02/2007 (πρώτη απόπειρα για στίχους ρεμπέτικου τραγουδιού)

Χίλιες φορές

Χίλιες φορές θα σ' αρνηθώ,
χίλιες θα σ' αγαπήσω,
χίλιες νυχτιές θα καρτερώ,
μέχρι να ξεπροβάλλεις.

Χίλιες ανάσες θα μετρώ,
χίλιες συν άλλη μία,
μέχρι να έλθει ο καιρός,
κοντά μου να γυρίσεις.

Χίλια οράματα θα δω,
χίλια φιλιά θα στείλω,
κλεισμένα σ' έναν φάκελο,
να έλθουν να σε βρούνε.

Χίλια τα καρδιοχτύπια μου,
χίλια τα δάκρυά μου,
χίλια τα χρώματα στη γη,
που βάφουν τη καρδιά μου.

(c) Marialena, 5/03/2007

Ο Θεός της Βροχής

Θεέ μου ρίξε βροχή,
βροχή πελώρια και δυνατή,
ρίξε να αστράψει απ' άκρη σ' άκρη,
να γίνει ο δρόμος ξανά γυαλί

Ρίξε αστραπές και καταιγίδες,
ρίξε χαλάζι τρομακτικό,
ρίξε νερό να πλημμυρίσει
ο τόπος έξω για ένα λεπτό.

Να βγω στο χάος και στον αέρα,
να βγω δίχως να φοβηθώ,
να νιώσω βρεγμένα τα μαλλιά μου
και να μην πάω να κρυφτώ.

Ρίξε Θεέ μου, ρίξε βροχούλα,
μη σταματήσεις τον χαλασμό,
κάνε τη γη να ξεδιψάσει
και εμένα να ψάχνω να Σε βρω.

(c) Marialena, 27/02/2007

Αγάπη μου εσύ

Αγάπη μου εσύ
νεογέννητη,
ηλιογέννητη,
πορφυρογέννητη,

αχ, αγάπη μου εσύ

στου ανέμου τη μανία να μην χάνεσαι,
στου πολέμου τα πυρά μην ξοδευτείς,
στου κοσμάκη τη κακία να μην πιάνεσαι
και στου άπειρου το χάος μην ξεχαστείς.

αγάπη μου εσύ...

(c) Marialena, 22/02/2007