Blu aurora
Νεράιδα κόρη του Βοριά,
πλάσμα παραμυθένιο
Πες μου ποιά είν' η μοίρα μου,
ποιά είναι τα γραμμένα,
για μια ταλαίπωρη ψυχή
που στέκεται εμπρός σου?
Πες μου αν θα βρω τη χαρά
ή πάντα θα πονάω,
πες το μου σε παρακαλώ
κουράγιο για να κάνω?
Πες μου Νεράιδα μου καλή,
έτσι θα ναι η ζωή μου,
να αντικρύζω όνειρα
που αλήθεια να μην είναι?
Βαρέθηκα τους φόβους μου
σε δάκρυα ποτισμένους
και τις πληγές στο σώμα μου,
που αίμα αναβλύζουν.
Πες το μου σε παρακαλώ
το πιο καλό μαντάτο,
πως θα ξυπνήσω ένα πρωί
κι όλα θα χουν αλλάξει!
(c) Marialena, 09/04/2007
Εσύ θα τα αλλάξεις όλα μικρή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου μέσα σου είναι το μαγικό ραβδάκι.Περιμένει να το ανακαλύψεις..
Να είσαι σίγουρη! Πικραμένο το "νεραϊδένιο" σου, πολύ...
Φιλάκια!
Καλώς την καλή μου τη νεράιδα! Αυτό και το προηγούμενο ποίημα, γράφτηκαν αμέσως μετά το Πάσχα, μια νύχτα ξυπνώντας από εφιάλτη και με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Ήταν σαν να ήθελα έμμετρα να ξορκίσω κάποιους δικούς μου παραγκωνισμένους στο υποσυνείδητο, φόβους, που ξεπρόβαλλαν μόλις η καθημερινότητα έδωσε τη θέση της σε πιο χαλαρές συνθήκες.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δύσκολα" και τα δυό τους και αυτό εδώ το νεραϊδένιο, ακόμα πιο δύσκολο, σαν άλλος εσωτερικός διάλογος λειτουργεί.
Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί, να έλθει η ευλογημένη ώρα που θα έχω κάνει πράξη τις υπερβάσεις & τους συμβιβασμούς μου.
Σ'ευχαριστώ πολύ, πολύ, φιλιά! Μ.