Μικρό νυχτερινό V "Μονόλογος"

Πόσο μου λείπεις, να ξερες πόσο
που είμαι μονάχη σε μια γωνιά,
πόσο το θέλω το χέρι ν' απλώσω,
για να σε φτάσω εκεί μακρυά.

Σκέψου για λίγο τον ερωτά μας,
που περιμένει ν'αναστηθεί,
μα σκέψου πρώτα τη μοναξιά μας,
που μ' ένα νεύμα καραδοκεί.

(c) Marialena, 26/11/2006