Παρασκευή, Ιουνίου 09, 2006

ΆΝΘΟΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Σαν άνθος της ερήμου μοιάζεις απίστευτα,
Τόσο σπάνιο, πολύτιμο και ποθητό συνάμα,
Χρώματα υπέροχα προβάλλονται στα πέταλα
Καθώς ο ήλιος σε προσεγγίζει με ζωντάνια.

Είδα μια μέλισσα να τριγυρνά στα φύλλα σου,
Σύντομα θα έρθει να γευτεί και τους καρπούς σου
Καλή μου, πρόσεχε της μέλισσας το πέταγμα,
Γιατί το νέκταρ θε να τρυγήσει από την πηγή σου.

Άνοιξ’ τα πέταλα όσο μπορείς, άστα να ανοίξουνε,
Δείξε τον δρόμο το σωστό ν’ ακολουθήσει,
Γιατί η μέλισσα εσένα πάντα έψαχνε
Και τώρα είναι αργά για να σ’ αφήσει.

Καθώς η μέλισσα θα εισέρχεται στο στήμονα,
Δέξου με χάρη το αιθέριο της παιχνίδι,
Έχεις κρυμμένο στη καρδιά το θείο κάλεσμα
Και αυτή θα κάνει ό,τι η μοίρα της ορίζει.

Σαν με την γλύκα απ’ τους χυμούς σου θα μεθύσετε
Μες τον απόλυτο οργασμό που θα προκύψει,
Νιώσε υπέροχα για την τιμή που σου έκανε,
Καθώς ο έρωτας εκφράζεται στη φύση.

© Μαριαλένα, 08/06/2006 (η απόλυτη μαγεία στον έρωτα, κρύβεται στη χημεία δύο ανθρώπων…)

3 σχόλια:

Marialena είπε...

Καλησπέρα Σολάρις: Ανέβηκε το ποίημα σου και βρίσκεται στα σχόλια. Φαίνεται ο δρόμος που πήρε ήταν μακρύς σαν το γαλαξία που περιγράφεις, γι'αυτό άργησε να έλθει στη γη.

Τι να πω? Απίστευτη γλύκα αναδύεται από το ποίημά σου, χρωμάτισες τη μέρα μου με εικόνες, να σαι καλά, καλό τριήμερο, Μ.

Serenity είπε...

Ποιηματάκι για μελισσούλες και λουλουδάκια βλέπω...
Χμμμ... Ενδιαφέρον... ;-))

Marialena είπε...

Έχει πολλά νοήματα αν το διαβάσεις σε μια δεύτερη ανάγνωση Serenity... Η φύση μας δείχνει το δρόμο, εσύ τι λες? ;-)Μ.