Σάββατο, Ιουνίου 10, 2006

Στο δρόμο του Μεταξιού

Στη γη του ξακουστού του Τζένκις Χαν
που με τα άλογα διαφεύντευε το σύμπαν,
εκεί, στην έρημο του Γκόμπι,
βρέθηκα να περπατώ σε μια πορεία ατέρμονη.

Στη Χώρα του Γαλάζιου Ουρανού, τη Μογγολία,
ακολούθησα τα βήματα των προσκυνητών
και βρέθηκα στο Κατμαντού, εις το μεγάλο
το βουδιστικό το μοναστήρι και σταμάτησα.

Απ' το πηγάδι του ήπια δροσερό νερό
και κοίταξα του ουρανού το εύρος.
Ο Μάρκο Πόλο άραγε έφτασε εδώ,
καθώς ο δρόμος του τον οδηγούσε πέρα?

Στη Σαμαρκάνδη ή στο Πεκίνο να διαβώ,
ποία κατεύθυνση του δρόμου να διαλέξω,
Απ' της Περσίας να περάσω τον σταθμό
ή να κινήσω για της Κίνας το οροπέδιο?

(c) Μαριαλένα, 10/06/2006 (γιατί ο δρόμος αυτός υπάρχει κάπου μέσα μου...)

7 σχόλια:

homelessMontresor είπε...

Θα ήθελα κάποτε να την επισκεφτώ την Μογγολία, παράξενη χώρα, με τελείως διαφορετικό και πολύ ενδιαφέρον πολιτισμό!

Serenity είπε...

Α, τώρα σε πρόλαβα!
Σε ωραία μέρη ταξιδεύεις, λαίδη μου! :-)

Ανώνυμος είπε...

Ενα νοητό ταξίδι στον κόσμο εις αναζήτηση διακοπών, ή ένα ταξίδι αυτογνωσίας μέσα στην ψυχή σου;

Θα προτιμίσω το δεύτερο.

Συνέχισε

Marialena είπε...

Καλησπέρα σε όλους σας! Σημασία λέει δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι το ίδιο... κυριολεκτικά και μεταφορικά!

Lorelei Am Rhein είπε...

Πάρε με μαζί, και να κινήσουμε για τα οροπέδια, Θιβέτ, Νεπάλ κι εκεί να ξεχαστούμε στις αγκαλιές ωραίων μελαχρινών (αν και μού αρέσουν οι ξανθοί!)
και φλογερών ιθαγενών με πάθος και πόθους πολλούς...
καλημέρες!
:-)

Ανώνυμος είπε...

Ευχομαι και στην πραγματικοτητα (αν υπαρχει μονο μεσα σου)

Marialena είπε...

@ Lucy: My pleasure mylady, why not? Sky is the limit...

@ Dr.Uqbar: Ωραία ευχή, δεν θα σου απαντήσω τώρα, αλλά θα το αφήσω να βγει από μέσα μου όταν έρθει η ώρα του... Σ'ευχαριστώ καλέ μου! φιλιά